Świerzb u psa (świerzbowiec) – opis, przyczyny, zdjęcia, leczenie

Świerzbowiec – co warto wiedzieć?

Objawy – po czym rozpoznać świerzb u psa?

Jest to choroba skóry, która negatywnie wpływa na komfort życia zwierząt. Początkowe objawy często są ignorowane, podczas gdy choroba się rozprzestrzenia. Jej złe zdiagnozowanie lub całkowity brak leczenia mogą przyczynić się do poważnych konsekwencji. Psa mogą zaatakować: świerzbowiec drążący i świerzbowiec uszny.

Na samym początku choroby pojawia się rumień i świąd. Pies rozdrapuje swędzące i piekące grudki, przez co tworzą się rany i stany zapalne. Potem dochodzi wypadanie włosów, powstanie czerwonych placków na skórze oraz wyraźne przerzedzenie sierści. Jednak takie objawy pojawią się nie tylko przy obecności świerzbowca, ale także przy grzybicy skóry.

Objawy świerzbowca drążącego to:

• zaczerwienienie skóry,
• szarożółte strupy,
• nieustanne drapanie się (swędzenie i pieczenie skóry), ocieranie się o różne przedmioty,
• rany,
• osłabienie sierści, wypadanie włosów, gołe placki skóry,
• brak apetytu, utrata wagi,
• nieprzyjemna woń skóry,
• gruba i szorstka skóra.

Objawy świadczące o tym, że psa zaatakował świerzbowiec uszny, to:

• potrząsanie głową,
• drapanie uszu,
• znajdująca się w uszach się ciemna (brązowo-czarna) i tłusta wydzielina,
• strupy na szyi, uszach,
• wydzielina jest bezzapachowa (nieprzyjemna woń pojawia się dopiero przy infekcjach grzybiczych i bakteryjnych).

Ważne jest, aby zabrać psa jak najszybciej do weterynarza. Kiedy pies się drapie, uszkadza skórę. W rany wnikają bakterie, które uniemożliwiają gojenie się skóry, a dodatkowo ułatwiają namnażanie się świerzbowca i roznoszenie go po całym ciele. Dochodzi do wtórnych zakażeń i powikłań. Miejsca na ciele, które atakuje świerzbowiec to: pachy, pachwiny, łokcie, nadgarstki, brzuch, klatka piersiowa, pysk (obszary wokół oczu i uszu), a w końcu całe ciało. Objawy zazwyczaj można dostrzec po okresie 2-6 tygodni od momentu zarażenia. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły na temat chorób skórnych.

Skąd bierze się świerzb u psa?

Początkowo świerzbowiec drążący rozmnaża się tylko na powierzchni skóry zwierzęcia, ale szybko wnika w górną warstwę naskórka. Tam drąży tunele, w których samica składa jaja. To tam wylęgają się larwy, odżywiające się martwym naskórkiem. Świerzb uszny rozwija się na zewnątrz, nigdy nie wnika pod skórę. Atakuje przewody słuchowe zwierzęcia i to tam samica składa jaja. W tym przypadku larwy również odżywiają się naskórkiem.

Przyczyny zachorowania mogą być różne, ale zazwyczaj pies zaraża się świerzbem (zarówno drążącym, jak i usznym) przez bezpośredni kontakt z innym zarażonym żywym lub martwym osobnikiem (niekiedy nie jest to pies, ale np. kot, lis). Do zarażenia może dojść także przez styczność z przedmiotami, na których znajdował się pasożyt, np. szczotka do czesania, miska lub legowisko. Może do tego dojść podczas:

• pobytu w psim hotelu,
• zabiegu w salonie fryzjerskim dla psów,
• w gabinecie weterynarza.

Świerzbowiec drążący atakuje zazwyczaj starsze psy, ale też młode o osłabionej odporności. Szczeniaka częściej dotyka świerzbowiec uszny. Brak odpowiednio szybkiej reakcji ze strony właściciela psa powoduje, że choroba ma czas się rozwinąć. Im szybciej zacznie się leczyć psa, tym lepiej. W przeciwnym razie proces leczenie potrwa długo (nawet kilka tygodni) i nie będzie przyjemny. Jednak zazwyczaj świerzb dotyka zwierząt bezdomnych, żyjących w dużych skupiskach. Co nie oznacza, że nie przytrafi się domowemu pupilowi. Jak leczyć świerzb u psów?

Choroby skóry u psa – leczenie, preparaty, leki

Jak rozpoznać i jak leczyć świerzb u psa?

Niezbędne jest wykonanie badań laboratoryjnych, ale tak naprawdę rozpoznanie tej choroby może okazać się dość trudne. Świerzbowiec uszny jest łatwiejszy do potwierdzenia, ponieważ pasożyt żyje na powierzchni ucha (a dokładnie w woskowinie). Z kolei drążący, jak sama nazwa wskazuje, przebywa w wydrążonych korytarzach. Weterynarz wykonuje zeskrobinę powierzchowną lub głęboką z okolic grudek, ale nie zawsze uda się wyizolować pasożyta już przy pierwszej próbie. Ostatecznie pobiera się materiał z kilku miejsc, ale zazwyczaj, nawet kiedy nie odnajdzie się w nich świerzbowca, to lekarz weterynarii proponuje leczenie w kierunku tego pasożyta.

Jak leczyć świerzb u psów? Leczenie jest zależne od rodzaju świerzbowca. W przypadku świerzbu usznego weterynarz może zalecić krople, maści i preparaty typu spot-on, choć mogą być potrzebne także leki doustne. W przypadku świerzbowca drążącego lekarz weterynarii może przepisać zarówno tabletki, jak i maści, ale przy zaawansowanym stadium choroby konieczny może okazać się antybiotyk lub roztwór lecznicy wprowadzany do tkanki za pomocą igły. Niezbędne są także kąpiele, które mają za zadanie zmiękczyć skórę psa i usunąć martwy naskórek (pożywienie dla świerzbowca). Włosy zwierzęcia powinny zostać ostrzyżone na krótko, aby dogłębnie oczyścić skórę i uniemożliwić pasożytom dalszy rozwój.

Świerzb jest wysoce zaraźliwy, ponieważ ten pajęczak może przeżyć poza organizmem żywiciela przez kilka tygodni. Jeśli choć jeden pies będzie chory, leczyć należy wszystkie zwierzęta, nawet jeśli żadne z nich nie wykazuje oznak zarażenia. Dotyczy to nie tylko psów, ale i kotów, królików oraz świnek morskich. Chory osobnik powinien zostać odizolowany od reszty.

Świerzbowiec jest niebezpieczny dla ludzi, dlatego należy odkazić cały dom (ubrania, kanapy, dywany, podłogi etc.), a wszelkie kąpiele zarażonego psa należy wykonywać w jednorazowych rękawiczkach i ograniczyć dostęp psa m.in. do kanap. Do tego trzeba bardzo często czyścić legowisko psa, ale też jego akcesoria i przybory kosmetyczna, jak i utrzymywać sterylne warunki w domu.

Po zakończeniu terapii należy dalej stosować szampony oraz preparaty przeciwświądowe, ponieważ świerzb może się odnowić. Trzeba także nastawić się na to, że leczenie chorego psa potrwa od 4 do nawet 8 tygodni, a jakąkolwiek poprawę będzie można zauważyć dopiero po mniej więcej 2 tygodniach.