Przepuklina pępkowa u psa – objawy, leczenie, powikłania, rokowania

Przepuklina u psa – rodzaje i przyczyny

Przepukliny często mają charakter wrodzony, ale częste przyczyny to także urazy np. wypadki komunikacyjne. Jak powstaje przepuklina pępkowa? W życiu płodowym psa naczynia krwionośne pępowiny przechodzą przez pierścień pępkowy (czyli otwór w mięśniach) w celu zapewnienia pożywienia rozwijającemu się zwierzęciu. Taka przepuklina u psa jest zatem spowodowana niepełnym zamknięciem wspomnianego pierścienia już po urodzeniu. Przepukliny pępkowe mogą też powstać podczas gwałtownych ruchów, podczas zabawy Iub na skutek przyduszenia, gdy w okolicy pępka mięśnie są jeszcze niedostatecznie rozwinięte.

Przepukliny podzielić można na wewnętrzne oraz zewnętrzne. Przepuklina pępkowa u psa oraz np. przepuklina kroczowa należą do typu zewnętrznego. Jama brzuszna oddzielona jest od klatki piersiowej przeponą, dlatego przykładem formy wewnętrznej jest przepuklina przeponowa, która polega na przedostaniu się narządów znajdujących się w brzuchu do jamy klatki piersiowej.

Inny podział mówi o przepuklinach wrodzonych i nabytych. Przykładowo przepuklina pachwinowa, która pojawia się u starego samca lub suki w średnim wieku w okresie ciąży jest nabyta. Wrodzona oznacza natomiast, że istnieje już u nowo narodzonego szczeniaka.

Dla lekarza weterynarii istotne jest także, czy przepuklina jest uwieźnięta lub zadzierzgnięta. Oba pojęcia stosunkowo rzadko dotyczą przepukliny pępkowej, ale warto o nich wiedzieć. Do uwieźnięcia dochodzi, gdy zawartość jamy brzusznej przechodzi do worka przepuklinowego w taki sposób, że nie ma możliwości jej odprowadzenia, a w jelitach znajdujących się w przepuklinie nie ma możliwości pasażu treści. Zarówno u starego, jak i młodego osobnika pojawiają się w tym przypadku wymioty, wzdęcia i pogarszające się samopoczucie. Taka przepuklina jest groźna dla życia psa!

Najczęstsze typy przepuklin ze względu na lokalizacje:

• przepuklina pępkowa,
• przepuklina kroczowa,
• przepuklina pachwinowa,
• przepuklina przeponowa,
• przepuklina rozworu przełykowego.

Jak wygląda przepuklina pępkowa u psa?

Każda przepuklina zbudowana jest z czterech zasadniczych części, czyli:

• wrót,
• kanału,
• worka,
• zawartości worka.

Przepuklina pępkowa u psa wygląda jak uwypuklenie na brzuchu i składa się z tłuszczu brzusznego lub części narządów brzucha. Zawartość przepukliny przedostaje się w tym przypadku przez obszar wokół pępka. Pępek u psów i kotów znajduje się kawałek za mostkiem w kierunku krocza. Zwykle pojawia się ona jako miękki “obrzęk” pod skórą i może wystawać, gdy szczeniak stoi lub szczeka. Łagodne przepukliny są „odprowadzalne”, co oznacza, że jej zawartość może zostać wprowadzona z powrotem do jamy brzusznej. Trudniejsze przypadki nie mogą zostać odprowadzone, co wskazuje na częściową niedrożność.

Przepuklina pępkowa może mieć średnicę od 1 cm do ponad 2,5 cm i zwykle jest bezbolesna. Dokładna częstość jej występowania i dokładna przyczyna nie są znane. Obserwacje wskazują, że istnieją linie rodzinne, które mają większą predyspozycję do występowania przepuklin pępkowych. Sugeruje to przynajmniej częściową rolę genów. Predysponowane rasy psów to m.in. airedales, pekińczyk i basenji. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o ropomaciczu u suki.

Przepukliny np. pachwinowa lub pępkowa mogą być mniej lub bardziej skomplikowane. Skomplikowana przepuklina charakteryzuje się tym, że zawartość jamy brzusznej, na przykład jelita, została uwięziona po tym, jak przedostała się przez otwór. W tym przypadku pies prezentuje zwykle dodatkowe objawy choroby.  Nieskomplikowane przypadki wiążą się natomiast z miękkim obrzękiem w okolicy pępka, a oprócz zmiany pies wydaje się zdrowy.

Objawy obserwowane w przypadku skomplikowanej przepukliny pępkowej mogą obejmować:

• ból i wzrost ciepłoty w miejscu pępka,
• wymioty,
• osowienie.

Pies nie chce jeść i może popiskiwać. Najczęściej jednak pies rozwija się prawidłowo i nie ma widocznych problemów zdrowotnych.

Przepuklina pępkowa u psa - kiedy operować?

Kiedy zdecydować się na operację i jak ona przebiega?

Lekarzowi weterynarii nie wystarczą jedynie zdjęcia zmiany w celu postawienia diagnozy. Pies powinien zostać przyprowadzany do gabinetu weterynaryjnego, by zostać poddanym pełnemu badaniu klinicznemu. Lekarz obejrzy i omaca uwypuklenie na brzuchu, a następnie powie, co robić i czy trzeba operować czworonoga. Jednak czasami konieczne jest wykonanie kontrastowego zdjęcia RTG lub USG jamy brzusznej, aby określić, które treści jamy brzusznej są uwięzione.

Małe przepukliny mogą zamykać się samoistnie (bez leczenia) w wieku od 3 do 4 miesięcy. Przepuklina pępkowa zwykle nie jest groźna, ale jeśli nie zamknęła się do czasu sterylizacji lub kastracji, zaleca się chirurgiczną naprawę przepukliny.

Zabieg jest bardziej skomplikowany niż kopiowanie uszu, ale wciąż dość “rutynowy”. Jego powodzenie zależy od wielkości wrót oraz stanu jej zawartości. Pępek zostaje zabezpieczony serwetami chirurgicznymi oraz zdezynfekowany. Lekarz wykonuje nacięcie, odprowadza zawartość przepukliny i usuwa tkanki włókniste lub blizny, które utworzyły się wokół przepukliny. Na zakończenie operujący psa lekarz zakłada odpowiednie szwy. Po zabiegu rokowanie jest bardzo dobre i tylko niewielki odsetek szczeniąt doświadcza nawrotu przepukliny.

Natychmiastowej interwencji, podobnie jak ropomacicze, wymagają te przepukliny, które zawierają narządy wewnętrzne. Cena, jaką płaci się za brak szybkiej reakcji, to życie czworonoga.