Nosówka u kotów - przyczyny, objawy, leczenie, powikłania, zapobieganie

Zakaźne wirusowe choroby kotów

W populacji kotów występuje kilka poważnych chorób wirusowych. Należą do nich:

• panleukopenia,
• białaczka,
• wirusowy niedobór immunologiczny,
• wścieklizna,
• kalciwiroza,
• herpeswiroza.

Najbardziej podatne są na nie zwykle młode oraz nieszczepione koty, dlatego tak istotna jest profilaktyka! Zdrowy kot może zostać zaszczepiony na wszystkie powyższe choroby, choć tylko panleukopenia, kaliciwiroza i herpeswiroza należą do tak zwanych szczepień podstawowych. Podanie preparatów zabezpieczających przeciwko białaczce oraz FIV poprzedzone musi być testem w kierunku tych chorób.

Spośród wymienionych jednostek chorobowych człowiek wrażliwy jest jedynie na wirusa wścieklizny. Szczepienia przeciwko niej są w Polsce obowiązkowe jedynie u psów oraz u zwierząt opuszczających kraj. Warto stosować je jednak także u kotów, które mogą swobodnie wychodzić z domu i zetknąć się z nosicielami takimi jak lisy, czy nietoperze.

Pamiętaj, że lepiej zapobiegać niż leczyć! W sezonie istotną rolę odgrywa także preparat na kleszcze dla kota, gdyż przenoszą one wiele innych groźnych dla życia kota chorób oraz środki przeciw pasożytom wewnętrznym.

Nosówka u kota – co to jest?

Różne nazwy choroby i jej przenoszenie

Nosówka u kota funkcjonuje także pod nazwą koci tyfus, wirusowe zapalenie jelit, parwowiroza oraz panleukopenia. Określenie medyczne (panleukopenia) wynika ze zmian, jakie zachodzą w układzie białokrwinkowym.

Bez względu na nazwę jest to zaraźliwa choroba powodowana przez wirus panleukopenii kotów (FPV), który jest ważnym problemem w medycynie weterynaryjnej kociąt oraz podatnych dorosłych kotów na całym świecie. Wirus należy do rodziny Parvoviridae i jest bardzo odporny na czynniki środowiskowe.

Nosówka u kota przenosi się poprzez kontakt podatnego osobnika z wydalinami lub wydzielinami chorego kota. Wirus dostaje się do organizmu drogą oralną lub nosową, a następnie rozprzestrzenia się w organizmie. Główne miejsca docelowe to nabłonek jelit, szpik kostny oraz tkanka limfatyczna.

Inne sposoby przenoszenia wirusa to transmisja przez łożysko oraz zakażenie kociąt w trakcie porodu. Wiele małych kotów jest jednak uodporniona w pierwszych tygodniach dzięki przeciwciałom matczynym.

Nosówka - objawy u chorych kotów

Dorosły kot często przechodzi zakażenie bezobjawowo lub ma jedynie łagodne objawy. Najgorszy przebieg występuje u osobników w pierwszych miesiącach życia lub kotów chorujących na białaczkę, FIV lub inne przewlekłe choroby powodujące spadek odporności. Koty domowe są mniej zagrożone niż wychodzące, ale nie są w pełni bezpieczne bez podania szczepionki.

U ciężarnych kotek, które zetknęły się z wirusem, dochodzi do poronienia, mumifikacji płodów lub wydawania na świat martwego potomstwa. Zdarza się także, że urodzone żywo kocięta wykazują objawy uszkodzenia móżdżku oraz tkanek oczu.

Chory kot cierpi ze względu na:

• utratę apetytu,
• gorączkę,
• wymioty,
• biegunkę,
• wypływy z nosa.

Biegunka i wymioty mogą szybko doprowadzić do odwodnienia, które objawia się spadkiem elastyczności skóry, suchością błon śluzowych i zapadnięciem gałek ocznych. Utrata 10-15% wody prowadzi do zgonu kota. W części przypadków biegunka ma charakter krwotoczny.

W diagnostyce różnicowej pod uwagę bierze się:

• salmonellozę,
• zatrucia,
• ciała obce,
• zapalenie żołądka u psa i kota,
• choroby trzustki,
• zaburzenia pracy wątroby.

Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chorobach zakaźnych zwierząt.

Leczenie i zapobieganie panleukopenii

Jak rozpoznać koci tyfus?

Dla chorego kota znaczenie ma szybkie wykrycie wirusa. Pozwoli to dobrać odpowiednie leczenie i zarządzać opieką nad chorym. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie wywiadu, wieku zwierzęcia oraz prezentowanych objawów klinicznych, a potwierdzane przez badania krwi oraz szybkie testy wykrywające antygen w kale. Te ostatnie mogą być fałszywie ujemne, gdy próbka została pobrana zbyt późno (wirus występuje w kale jedynie na samym początku zakażenia) lub fałszywie dodatnie, gdy kot został zaszczepiony kilka dni przed wykonywaniem testu.

U dorosłych kotów rozwiązaniem może być badanie PCR. Charakteryzuje się ono wysoką czułością w porównaniu np. z testem ELISA lub innymi metodami detekcji wirusa. Nie jest jednak diagnostycznym standardem.