Niewydolność nerek u psa (mocznica) – objawy, przyczyny, leczenie, rokowania

Mocznica – co warto wiedzieć?

Objawy niewydolność nerek u psa – na co zwrócić uwagę?

Niektóre choroby, jak np. niewydolność nerek lub zapalenie trzustki u psa, nie widać na pierwszy rzut oka. Chory pies przez długi czas może po sobie nie pokazywać, że coś mu dolega. Początkowo jego zachowanie tylko nieznacznie się zmienia, a dopiero później zaczyna wydawać się podejrzane. Tymczasem choroba powoli wyniszcza organizm psa.

Objawy towarzyszące niewydolności nerek to:

• częste oddawanie moczu,
• wzmożone pragnienie,
• obecność krwi w moczu,
• brak apetytu,
• wyraźny spadek masy ciała,
• wymioty,
• biegunka,
• apatia, osłabienie,
• nieprzyjemna woń z pyska,
• problemy z koordynacją ruchów.

Nie wszystkie wyżej wymieniony objawy mogą pojawić się u twojego psa, ponieważ u każdego choroba przebiega inaczej. Znaczenie ma wiek, rasa, dieta, stopień aktywności fizycznej oraz zdrowie (przebyte choroby, obecne problemy, otyłość).

Gdy mało czasu spędzasz ze swoim psem, możesz nie zauważyć tych pierwszy symptomów jak wzmożone pragnienie i częste oddawanie moczu. Możesz też nie uznać ich za niepokojące i po prostu zignorować (np. zakładasz, że skoro pies jest starszy, to może częściej sikać i znacząco schudnąć). Jednak choroba nie stoi w miejscu, a rozwija się dalej. Im dłużej zwlekasz z zabrania psem do weterynarza, aby zdiagnozować schorzenie, tym więcej nieodwracalnych zmian zachodzi w organizmie psa.

Ostra a przewlekła niewydolność nerek u psa – przyczyny, różnice

Problemy z nerkami zdarzają się dość często zarówno wśród psów, jak i kotów. Kiedy nerki przestają prawidłowo funkcjonować, a krew nie zostaje właściwie oczyszczona, organizm zwierzęcia jest zatruwany toksynami. Wtedy mogą pojawić się m.in. problemy z sercem, zapalenie kości. Mocznica to ostatnie stadium choroby.

Przyczyny przewlekłej niewydolności nerek (czyli długotrwałej, postępującej i nieodwracalnej) to:

• wiek psa – liczba nefronów (jednostek funkcjonalnych, z których składają się nerki) maleje wraz z wiekiem, przez co pies jest podatny na choroby nerek.
• inne przewlekłe choroby – niektóre psy cierpią np. na cukrzycę, która również przyczynia się do problemów z nerkami.
• cechy rasy, dziedziczenie – istnieją psy, u których występuje wyższe ryzyko zachorowania na pewne choroby. Problemy z nerkami często mogą mieć rasy takie jak: dalmatyńczyk, beagle, cocker spaniel, golden retriever, shih tzu, berneńskie pies pasterski czy doberman.
• nieprawidłowe żywienie – karmienie psa wyłącznie karmami, które zawierają dużą ilość fosforu, białka i sodu.
• choroby nowotworowe,
• otyłość,
• niewydolność układu odpornościowego.

Ostra niewydolność nerek u psa (czyli nagła) może być spowodowana przez:

• trucizny,
• leki,
• urazy,
• udar cieplny,
• skrajne odwodnienie,
• szok lub stres,
• utratę krwi,
• infekcje.

Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły na temat chorób psów.

Chore nerki – rokowania, leczenie

Jak leczyć niewydolność nerek u psa?

Najlepiej obserwować swojego pupila i udać się z nim do weterynarza, kiedy tylko dostrzeże się zmianę w jego zachowaniu. Może okazać się, że tak naprawdę nic nie zagrażało jego życiu, ale lepiej dmuchać na zimne. Szybkie wykrycie problemów z nerkami może przedłużyć życie psa o wiele lat.

W czasie wizyty w klinice lekarz weterynarii zacznie od przeprowadzenia wywiadu z właścicielem czworonoga. Później pies zostanie zbadany, m.in. weterynarz go osłucha i sprawdzi temperaturę. Następnie pobierze krew w celu wykonania potrzebnych badań. Jeśli weterynarz będzie podejrzewał niewydolność nerek, wykona m.in. USG lub rentgen nerek. Kiedy udajesz się z psem do weterynarza, warto od razu zabrać ze sobą próbkę jego moczu i kału do zbadania.

Pies chory na niewydolność nerek już do końca swojego życia musi znajdować się pod stałą opieką weterynarza. Niezmienianie ważna będzie zmiana diety. Do tego pies do końca życia musi przyjmować przepisane leki. W przypadku rozwiniętej choroby potrzebna będzie dializa. Inną opcją jest przeszczep nerek, ale u zwierząt jest to bardzo rzadko praktykowane.