Koronawirus jelitowy u psa i kota – objawy, leczenie, rokowania

Koronawirus jelitowy – co to jest?

Koronawirusy to duża grupa, która powoduje choroby u wielu gatunków zwierząt, w tym kotów i psów. Pierwszy przypadek zakażenia psim koronawirusem (CCoV) odnotowano w 1971 roku. Wiadomo, że jest ono powodowane przez rodzaj Alphacoronavirus.

Zakażenie jest możliwe, gdy zwierzę spożyje wirusa lub zetknie się z jego siewcami w sposób bezpośredni lub pośrednio przez wspólne transportery lub przyrządy pielęgnacyjne. Rozprzestrzenianiu się choroby sprzyja bliski kontakt zwierząt podczas wystaw lub w hodowlach, gdzie wirus bywa przekazany z matki na jej potomstwo. Według obecnych danych pozytywne miana przeciwciał przeciwko koronawirusowi występują u około 40% kotów domowych. Co ciekawe wynik ten sięga 90% w przypadku kotów w hodowlach lub domach z wieloma osobnikami.

Miejsca replikacji wirusa sprawiają, że jest on czasowo wydalany ze śliną oraz przez dłuższy czas z kałem. Siewstwo zwykle zaczyna się około 7 dni po zakażeniu i utrzymuje się przez 2-10 miesięcy. Zdarzają się jednak zwierzęta siejące wirusa nawet przez dwa lata, a około 13% pozostaje siewcami przez całe życie. Zarażone psy wydalają CCV z kałem krócej niż koty, bo zwykle dzieje się to tylko przez 6-9 dni, choć może być ono przedłużone u niektórych szczeniąt.

U kota koronawirus jelitowy może zmutować do wirusa powodującego FIP, czyli zakaźne zapalenie otrzewnej. Objawy tej postaci to m.in. wodobrzusze, gorączka oraz trudności w oddychaniu. Wszystko zależne jest od postaci choroby. Pozytywne miana przeciwciał FECV nie korelują z ryzykiem rozwoju FIP.

Zakażenie koronawirusem – objawy

Jak już wspomniano, na zakażenie koronawirusem jelitowym najbardziej narażone są zwierzęta młode, pochodzące ze schronisk lub sklepów zoologicznych oraz mieszkające w domach z dużą ilością osobników. Infekcji sprzyjają także wyjazdy na wystawy lub do hoteli dla zwierząt. Finalnie ogromną rolę odgrywa higiena!

Chory kot lub pies prezentuje takie objawy jak:

• osowienie,
• utrata apetytu,
• wymioty,
• biegunka (żółta, łagodna, czasami wodnista lub z krwią),
• gorączka.

Są one niespecyficzne i na tyle łagodne, że rzadko podejmowana jest ukierunkowana na koronawirusa diagnostyka. Dzieje się tak, ponieważ mimo wysokiej zakaźności (zwłaszcza u szczeniąt) koronawirus jest zwykle krótkotrwały. Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chorobach zakaźnych zwierząt.

Koronawirus jelitowy - leczenie, rokowania i zapobieganie

Zapalenie dziąseł u psa diagnozuje się badaniem kliniczymi, a dysplazja bioder u psa wykrywana jest na podstawie zdjęcia RTG. Infekcja koronawirusem może być diagnozowana natomiast na postawie RT-PCR z próbki kału. Nosiciele kociego koronawirusa są jednak zwykle bezobjawowi, dlatego przed potwierdzeniem infekcji konieczne jest wykluczenie innych chorób wywołujących biegunkę. Weterynarz uwzględnić musi:

• parwowirozę u psa,
• zatrucia pokarmowe,
• rotawirusy,
• panleukopenię u kotów,
• pasożyty.

Zmiany histologiczne sugerujące zakażenie koronawirusem dotyczą kosmków jelitowych, które ulegają zanikowi. Jest to jednak wciąż niespecyficzny obraz, dlatego ostateczne rozpoznanie wymaga immunohistochemicznego lub immunofluorescencyjnego wykrycia antygenu wirusa w komórkach nabłonka jelit. Badanie pod mikroskopem elektronowym lub izolacja wirusa to najczęściej stosowane techniki, ale wszystkie te metody są wykonywane w laboratoriach i są dość czasochłonne.

Leczenie biegunki polega na zastosowaniu:

• płynów,
• doustnych roztworów elektrolitów,
• leków przeciwwymiotnych.

U psów i kotów rokowania są zwykle dobre. Infekcja rzadko powoduje zgon. Znacznie trudniejsza jest terapia, gdy zdiagnozowane zostanie plazmocytarne zapalenie jamy ustnej lub wymagająca operacji dysplazja bioder u psa.