Agresja krok po kroku

Co to jest agresja?

Nie wszystkie zachowania, które człowiek interpretuje jako agresję, w istocie nią są. Na przykład syczenie czy warczenie nie świadczą o agresywnych zamiarach. Są raczej wyrazem lęku i dźwiękową “prośbą” o niepodchodzenie bliżej.

Niektóre kocie zabawy bywają również nazywane “agresywnymi”, choć w kociej percepcji albo wcale takie nie są, albo kot został ich nauczony w dzieciństwie przez samego opiekuna i powtarza je również w dorosłym życiu.

O patologicznej agresji mówimy wtedy, gdy trudno nam zidentyfikować jej przyczynę (nawet po konsultacji ze specjalistą), kot nie daje żadnych widocznych sygnałów ostrzegawczych przed atakiem, a jego działania powodują znaczne uszczerbki na zdrowiu fizycznym i psychicznym ludzi ( zwierząt), których kot atakuje.

Jakie choroby mogą ją powodować?

Nadczynność tarczycy jest częstym, powodem wzrostu aktywności, ogólnego niepokoju, a w tym i zachowań agresywnych u kotów. Aby ją wykluczyć, należy przeprowadzić badanie krwi z oznaczeniem hormonów tarczycy. W razie wątpliwości można dodatkowo wykonać usg tego narządu.

Agresja może być również spowodowana encefalopatią wątrobową. Jeśli wątroba jest uszkodzona i prawidłowo nie oczyszcza organizmu ze szkodliwych produktów przemiany materii produkty te dostają się do krwi, a wraz z nią również do mózgu zwierzęcia i wpływają na jego funkcjonowanie.

Niezwykle często koty zachowują się agresywnie z powodu bólu, a ten może być wywołany przez wiele chorób, choćby zapalenie dziąseł czy artretyzmu. Również świąd wynikający choćby z infekcji pasożytniczej może wpływać na występowanie zachowań agresywnych.

Nadmierna wokalizacja

Nie wiem, o co mu chodzi!

O nadmiernej wokalizacji mówimy wtedy, gdy kot w pewnym momencie zaczyna więcej miauczeć, choć do tej pory tego nie robił. Jeśli dotąd był ogólnie gadułą, a z czasem się to nasiliło, trudno mówić o jakimkolwiek zaburzeniu, a raczej o cesze charakteru.

Nadmierna wokalizacja może występować nie tylko w dzień, ale również w nocy - czasami kot chodzi wtedy po mieszkaniu jakby zagubiony i miauczy w monotonny, powtarzalny sposób. Może również występować wyłącznie w obecności człowieka, albo przeciwnie - tylko pod jego nieobecność.

Polecane karmy weterynaryjne dla kotów

Jakie choroby mogą to powodować?

Nocne miauczenie bez określonego celu ma miejsce przeważnie w przypadku kotów starych i geriatrycznych (10 lat +). Ma ona związek ze starzeniem się komórek mózgu wywołującym zaburzenia poznawcze. Stare koty nierzadko cierpią na demencję, a niektóre na kocią wersję choroby Alzheimera. W takim przypadku pomocne są leki psychotropowe (selegilina).

U kotów, u których trudno podejrzewać demencję, nadmierne miauczenie może być spowodowane bólem (czegokolwiek - zęba, łapy, brzucha), uszkodzeniem wątroby, nadczynnością tarczycy lub chorobami ośrodkowego układu nerwowego. Wszystkie te choroby diagnozujemy u weterynarza. Sprawdź także ten artykuł na temat najczęstszych chorób u kotów.

Brudzenie w domu

Sikanie poza kuwetą

Sikanie poza kuwetą jest bodaj najbardziej problematycznym kocim zachowaniem, z którym styka się wielu opiekunów tych zwierząt. Najczęściej wynikają z niewłaściwych warunków “okołokuwetowych” (za mała kuweta, niedostateczna ilość kuwet, źle ustawione kuwety, zły żwirek i tak dalej), dość często takie zachowanie ma podłoże psychiczne, ale może mieć również podłoże somatyczne.

Najczęściej do posikiwania w różnych miejscach domu dochodzi wtedy, gdy kot cierpi na zapalenie pęcherza. Ból i parcie na pęcherz sprawia, że zwierzę nie potrafi dobiec do kuwety na czas lub świadomie z niej rezygnuje, bo kojarzy się z bólem. Aby zdiagnozować chorobę, należy wykonać badanie ogólne moczu z posiewem i ewentualnie usg jamy brzusznej.

Inne choroby, które mogą wpływać na sikanie poza kuwetą to choroby nerek, cukrzyca, wszystkie choroby związane z bólem, starcza demencja, FIV (wirus nabytego niedoboru immunologicznego kotów), FIP (zakaźne zapalenie otrzewnej kotów) i FeLV (białaczka kotów).

Nadaktywność

Ciągle w ruchu

Kot nadaktywny to taki, który jest ciągle w ruchu. Nieustannie szuka sobie zajęcia, wygląda na pobudzonego, nie potrafi odpoczywać, mało śpi (poniżej 10 godzin na dobę), przejawia agresję łowiecką wobec opiekuna. O ile w przypadku kociąt i bardzo młodych kotów takie zachowanie jest naturalne, o tyle w przypadku kotów dorosłych może świadczyć o patologii.

Nadaktywność może wynikać z zaburzeń psychicznych, na przykład choroby jednobiegunowej. Może również mieć źródło w zaburzeniach osobowości, przeczulicy, zaburzeniach lękowych. Aby je wykluczyć, najlepiej umówić się na konsultację z behawiorystą.

Jakie choroby mogą powodować nadaktywność?

Nadaktywność kotów starszych i geriatrycznych może wynikać ze wspomnianych już zaburzeń demencyjnych i chorób neurodegeneracyjnych. Taki kot ma ograniczone możliwości poznawcze, jego zmysły nie są tak dobre, jak kiedyś, a pamięć nader często zawodzi.

Częstą przyczyną nadaktywności jest nadczynność tarczycy, która powoduje ogólne przyspieszenie różnych procesów zachodzących w organizmie. Jeśli nadmiernej aktywności kota towarzyszy ganianie własnego ogona, uporczywe wylizywanie się czy skurcze skóry na grzbiecie warto wykluczyć Zespół Falującej Skóry.

Jeśli nasz kot nagle zaczął zachowywać się inaczej, niż do tej pory, odpowiednim sposobem postępowania jest najpierw wizyta u weterynarza celem skontrolowania stanu zdrowia zwierzęcia, a później konsultacja z behawiorystą.

ikona podziel się Przekaż dalej