Jak wygląda grzybica u psa? 5 wskazówek jak rozpoznać chorobę

Grzybica u psa – rodzaje grzybicy i choroby skóry

Grzybica może być skórna lub układowa, a także pierwotna lub wtórna. Grzybice wtórne rozwijają się jako konsekwencja obniżenia odporności przez inne choroby. Inny podział zakłada natomiast grzybice endogenne (przyczyna są grzyby występujące saprofitycznie w jamie ustnej) oraz egzogenne lub głębokie i powierzchowne.

W terminologii medycznej mowa także o derematofitach, drożdżycach i pleśnicach. Te ostatnie są sporadyczne, ale drożdżyca zdarza się dość często i jest wywoływana przez Candida Albicans oraz Malassesia spp.. Drożdżyca wywoływana przez Malassezia wiąże się często np. z atopowym zapaleniem skóry. Na forum medycznym dowiedzieć się można, że grzyb ten jest składnikiem prawidłowej flory bakteryjnej, a ich odsetek w przestrzeniach międzypalcowych wynosi nawet 60%. Zmiany chorobowe wiążą się jednak z zaburzeniami bariery ochronnej skóry.

Grzybica (dermatofitoza) u psa wywoływana jest najczęściej przez Microsporum canis, a także w 20% przez Microsporum gypseum oraz w 10% przez Trichophyton mentagrophytes.

Microsporum canis powoduje, że:

• naskórek zostaje uszkodzony,
• rozwija się reakcja nadwrażliwości,
• u psa powstają łuszczące się plamy z łysieniem (nie jest to jednak łuszczyca)

Choroby skóry - grzybica skóry

Objawy – jak wygląda pies z grzybicą?

Zdjęcia chorych psów różnią się od siebie, gdyż choroba może mieć kilka postaci. Zdarza się m.in. postać strzygąca lub forma strupiasta. Grzybica strupiasta objawia się niewielkimi guzkami w miejscu, których powstają wyłysienia. Postać strzygąca charakteryzuje się łuszczeniem naskórka.

Choroba najczęściej rozwija się u psów starszych, szczeniąt oraz osobników z osłabioną odpornością. Pies nie wykazuje zwykle objawów ogólnych, a grzybica nie powoduje zwykle świądu.

Dość charakterystyczne obrazy choroby to:

1. okrągłe obszary wyłysień,
2. suche i łamliwe włosy,
3. grudki lub guzki na skórze,
4. zła kondycja skóry,
5. kruche pazury.

Wypadanie włosów czy zmiany w wyglądzie sierści mogą być jednak także oznaką innego problemu. Choroby dające objawy skórne to np. choroba Cushinga, niedoczynność tarczycy, zaburzenia odżywiania, alergie, pasożyty lub infekcje. Co ciekawe dysplazja u psa nie dotyczy tylko stawów. W medycynie weterynaryjnej istnieje pojęcie dysplazji mieszków włosowych, która objawia się niezapalną utratą włosa.

Zmiany zlokalizowane mogą być na pysku, w okolicy nosa, oczodołów oraz małżowin usznych. Grzybica nosa może objawiać się wysiękami oraz łuszczącym się naskórkiem. Opisane zmiany mogą pojawiać się także na brzuchu, na łapach (i pazurach) oraz na grzbiecie. Są to jednak rzadsze lokalizacje. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chorobach skórnych.

Grzybica u psa - diagnostyka i leczenie

W procesie diagnostycznym pobiera się zeskrobiny ze skóry, a także ogląda się pod mikroskopem wyrwane włosy. Obrazy mikroskopowe różnią się w zależności od grzyba.

• Bezpośrednie badanie wyrwanych włosów lub biopsja skóry to dwa ważne testy diagnostyczne, które mogą potwierdzić skórną inwazję grzybów. Biopsja nie jest jednak wskazana w rutynowych przypadkach. Wykonuje się ją, gdy występują zmiany guzkowe lub nietypowe objawy choroby. Bezpośrednie badanie włosów ze zmian może natomiast potwierdzić infekcję w ponad 85% przypadków.
• Lampa Wooda (320 do 400 nm) to przyrząd używany do wykrywania włosów zakażonych Microsporum canis. Zakażone włosy świecą na zielono. Badanie polega na trzymaniu lampy blisko skóry (w odległości 2–4 cm) i przebiega od głowy do ogona. Dzięki tej metodzie można odróżnić grzybicę od nużycy. W przypadku nużeńca zmiany lokalizują się na pysku oraz na łapach.

Infekcje grzybicze u zdrowych dorosłych mogą ustąpić bez leczenia, ale podjęte leczenie może przyspieszyć powrót do zdrowia i zmniejszyć rozprzestrzenianie się grzyba w środowisku. Grzybica to choroba, którą należy leczyć. Zmiany bowiem postępują, a dodatkowo może dojść do powikłań bakteryjnych. Leczenie jest zależne od zaawansowania zmian. W terapii stosuje się:

• leki w formie tabletek
• maści,
• płynów w sprayu.

Pomocny może być także szampon o odpowiednich składnikach.

Chcąc wyleczyć ją skutecznie, leki podaje się po ustąpieniu zmian. Terapia opiera się na:

• połączeniu leczenia systemowego i miejscowego,
• odpowiednim czasie trwania leczenia (ok. 10 tygodni),
• skróceniu lub ogoleniu sierści u zwierząt z silnymi zmianami,
• oddzieleniu zwierząt zakażonych od zdrowych,
• odkażaniu środowiska.

Domowe sposoby walki z grzybicą obejmują stosowanie się do zaleceń lekarza oraz oczyszczenie otoczenia. Dobra wiadomość jest taka, że zarodniki nie rozmnażają się w środowisku i mogą zostać dość łatwo usunięte. Najważniejszym elementem jest dokładne mechaniczne usunięcie materiału organicznego oraz przemycie wszystkich możliwych powierzchni detergentem i środkiem dezynfekującym.

Grzybica jako choroba zaraźliwa

Jak przenosi się grzyb?

Grzybica może przenieść się na ludzi i inne zwierzęta domowe. Większość przypadków przenosi się ona przez kontakt z zakażonymi zwierzętami lub skażonymi przedmiotami, takimi jak narzędzia do pielęgnacji. Kontakt nie zawsze prowadzi jednak do infekcji. Wszystko zależy od gatunku grzyba i stanu zwierzęcia:

• wieku,
• zdrowia,
• stanu skóry,
• pielęgnacji,
• odżywiania.

Używanie dla kilku psów tej samej szczotki to przykładowy czynnik ryzyka. Podobnie jak wspólne legowiska czy noszenie tych samych ubranek dla psów.

U ludzi posiadających chore czworonogi, grzybica pojawia się na skutek głaskania i pielęgnowania psa bez zachowania zasad higieny. Pamiętaj zatem o częstym myciu rąk oraz stosowaniu rękawiczek w trakcie nakładania maści na zmienione miejsca.