Skąd bierze się grzybica u kota?

Czynniki wywołujące grzybicę u zwierząt domowych oraz ludzi

Grzybica u kota (i nie tylko) inaczej nazywana jest dermatofitozą. Jest to powierzchniowe zakażenie skóry wywoływane przez patogeny, czyli grzyby z rodzaju Microsporum, Trichophyton lub Epidermophyton. Dermatofity (grzyby) dzieli się ze względu na ich naturalne siedliska. Gatunki występujące u zwierząt to grzyby zoofilne, do których zalicza się m.in. M. canis oraz Trichophyton equinum. Wyróżnia się także grzyby antropofilne (np. M.audouinii), czy geofilne, które żyją w ziemi (np. M. gypseum).

Ważnym faktem jest to, że grzybica należy do zoonoz, czyli chorób, które mogą przenosić się ze zwierząt na ludzi. Bardzo istotne jest zatem jej prawidłowe rozpoznawanie u psów i kotów, by móc chronić przed nią ich opiekunów.

Predyspozycje do choroby oraz sposoby przenoszenia grzybów w populacji

Dermatofitoza może wystąpić u kota lub psa w każdym wieku, choć zwykle bardziej podatne są zwierzęta młode lub z obniżoną odpornością. Problem może zatem dotyczyć m.in. kotów z FIV lub białaczką. Obserwacje wskazują na częstsze występowanie grzybicy u zwierząt bezdomnych, a także wystawowych, czy przebywających w hodowlach. Potwierdzona została predyspozycja rasowa u kotów perskich.

Częstość występowania choroby jest odmienna w różnych rejonach świata. Kocia grzybica najczęściej powodowana jest jednak przez M. Canis.

Dermatofitoza przenosi się w trakcie bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem lub w wyniku skażenia sierści sporami grzybów obecnymi w środowisku (np. na kocach, szczotkach oraz zabawkach). Rozprzestrzenianie choroby zależy od takich czynników jak:

  • ilość materiału zakaźnego,
  • częstotliwość ekspozycji,
  • ogólny stan kota oraz odczuwany przez zwierzę stres.

Jak przebiega grzybica u kota?

Grzybica to choroba zakaźna i zaraźliwa, która nie ma jednego klasycznego obrazu klinicznego. Grzybica u kota zaczyna się zazwyczaj od wyłysień, którym nie towarzyszy świąd. U wielu zwierząt ma ona charakter samoograniczący i nie postępuje dalej niż wypadanie sierści połączone z łuszczeniem skóry. Może zostać jednak powikłana infekcją bakteryjną, co powoduje pojawienie się świądu oraz ran związanych z drapaniem się pupila. Możliwa jest także ograniczona grzybica pazurów, która powoduje, że stają się one szorstkie, porowate i w końcu ulegają deformacji.

Co ważne, w niektórych sytuacjach dermatofitoza powoduje bardziej uogólnioną chorobę, która dotyczy znacznego obszaru ciała kota, co często objawia się niejednolitą utratą włosów. Taka postać jest typowa dla zwierząt z obniżoną odpornością, które nie zostaną szybko poddane leczeniu.

Kolejną istotną informacją jest to, że niektóre koty, zwłaszcza rasy długowłose, mogą mieć grzybicę, mimo że nie występują u nich widoczne objawy kliniczne. Takie zwierzęta określa się jako „bezobjawowych nosicieli”. Niestety mogą one zarażać inne zwierzęta lub ludzi.

Jak rozpoznać i leczyć objawy grzybicy?

Diagnostyka dermatofitozy u kotów

W diagnostyce różnicowej grzybicy u kotów bierze się pod uwagę również:

  • bakteryjne zapalenie mieszków włosowych,
  • kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia,
  • kontaktowe alergiczne zapalenie skóry,
  • nużycę,
  • łysienie plackowate oraz inne choroby dermatologiczne.

Rozpoznanie stawiane jest na podstawie wniosków wyciągniętych z:

  • wywiadu,
  • badania klinicznego oraz badań laboratoryjnych.

Pierwsze badania przeprowadzane w lecznicy weterynaryjnej mogą wstępnie wskazywać na występowanie grzybicy, ale określenie przynależności gatunkowej będzie możliwe tylko dzięki przesłaniu próbek do specjalistycznego laboratorium. Czy jest to konieczne? Posiadając takie wyniki, lekarz weterynarii może zaplanować z tobą strategię terapii oraz zwalczania grzyba w środowisku. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł na temat chorób skóry u kota.

Polecane karmy weterynaryjne dla kotów

Chory kot z grzybicą skóry
Jak wygląda leczenie grzybicy u kota i jakie leki są skuteczne przy chorobach skóry

Leczenie kotów z grzybicą skóry

Rokowania kotów z grzybicą są dobre. Istnieje jednak możliwość przeniesienia grzybów na ludzi. Leczenie bywa długotrwałe, a czasem kosztowne. W zależności od rozległości zmian skórnych lekarz weterynarii może zalecić zarówno stosowanie środków działających miejscowo, jak i leków ogólnoustrojowych. Obecnie lekiem, który najczęściej wykorzystuje się kotów jest itrakonazol.

W leczeniu miejscowym stosuje się:

  • szampony,
  • kremy,
  • płyny oraz płukanki.

Musisz wiedzieć, że u zwierząt długowłosych przed przystąpieniem do leczenia zaleca się strzyżenie sierści. Zabieg powinien być wykonany w łatwym do zdezynfekowania miejscu i choć jest kontrowersyjny, może ułatwiać usunięcie zarodników grzybów nagromadzonych w sierści, co będzie zapobiegało dalszemu skażeniu środowiska i ułatwi terapię miejscową.

Dla zdrowia zwierząt oraz ludzi ważna jest dezynfekcja. Procedury mające na celu ograniczyć skażenie środowiska są następujące:

  • Ogranicz przebywanie zwierząt do miejsc łatwych do dezynfekcji np. pomieszczenia gospodarczego.
  • Codziennie odkurzaj dywany oraz inne tkaniny.
  • Przemywaj wszystkie dostępne powierzchnie wybielaczem lub preparatami opartymi na detergentach i utleniaczach.
  • Dezynfekuj przybory do pielęgnacji.
  • Nie wprowadzaj nowych zwierząt do domu w trakcie choroby.

Wszystkie opisane czynności najlepiej wykonywać do momentu uzyskania dwóch w ujemnych wyników pobranego od chorego zwierzęcia. Jako opiekun chorego kota musisz być bowiem świadomy, że leczenie nie kończy się w momencie ustąpienia zmian skórnych. Powinno być ono kontynuowane do momentu uzyskania dwóch ujemnych wyników posiewu odstępach około 30 dni.

Domowe sposoby wspomagające leczenie to głównie zalecone przez specjalistę kąpiele lub przymoczki. Inne domowe sposoby? Wzmocnij odporność swojego kota właściwą dietą lub suplementami (po konsultacji z lekarzem weterynarii).

Człowiek a grzybica u kota – co warto wiedzieć?

Człowiek zakaża się poprzez kontakt chorym zwierzęciem lub opisanym już nosicielem bezobjawowym, a o wystąpienie choroby szczególnie łatwo u dziecka. Ludzi leczy się, stosując te same lub podobne leki, co u psów oraz kotów. Zwykle jest to ketokonazol lub itrakonazol oraz maści.

Skontaktuj się z lekarzem pierwszego kontaktu, jeśli wystąpią u ciebie lub u twojego dziecka zmiany skórne np. zaczerwienienie z podniesionymi łuskowatymi krawędziami. Nie martw się! Grzybica u ludzi zwykle dobrze reaguje na leczenie.

Grzybica to choroba, która (dosłownie) nie wygląda dobrze! Bezwzględu czy zmiany dotyczą pazurów, czy skóry jakiejkolwiek części ciała, konieczna jest wizyta w gabinecie weterynaryjnym. Nie lekceważ grzybicy, gdy jeszcze wygląda niewinnie, bo problem może dotknąć także domowników, a koszt leczenia znacznie wzrośnie.

ikona podziel się Przekaż dalej