Dysplazja stawu biodrowego u psa – przyczyny, objawy, leczenie, rokowania
Dysplazja stawu biodrowego u psa to dość popularny problem ortopedyczny, który dotyczy głównie psów dużych ras. Nieleczona powoduje, że pies odczuwa coraz większy dyskomfort związany z chodzeniem. Czy dysplazja to zapalenie stawu? Jak powstaje? Czy można jej zapobiec?
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chorobach psów.
Staw biodrowy psów – budowa i przyczyny chorób bioder
Staw biodrowy psa stanowi połączenie pomiędzy kością biodrową (będącą częścią miednicy) oraz kością udową. Jest to staw prosty, a w jego budowie wyróżnia się:
- głowę kości udowej,
- panewkę kości biodrowej,
- torebkę stawową,
Biodra psa biorą czynny udział w jego ruchu i odpowiadają za wybijanie się czworonoga do skoku oraz napęd w trakcie biegu.
W grupie największego ryzyka znajdują się psy ras szybko rosnących, czyli:
- owczarek niemiecki,
- labrador,
- golden retriver,
- bokser,
- dog,
- owczarek kaukaski,
- sznaucer olbrzymi.
Lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego u szczeniąt powyższych ras warto zadbać o profilaktykę. Nosówka u psa nie wystąpi lub będzie miała łagodniejszy przebieg u szczepionego psa, a w przypadku ryzyka chorób bioder należy zadbać o odpowiedni poziomu oraz rodzaj ruchu i zdrową dietę. Czynności te zapobiegają otyłości, która stanowi jeden z czynników przyczyniającym się do rozwoju problemu.
Dysplazja stawu biodrowego u psa – objawy
Choroba polega na niedopasowaniu struktur kostnych w jednym lub obu stawach biodrowych. Prawidłowy staw biodrowy charakteryzuje się tym, że głowa kości udowej pasuje do panewki w miednicy, tymczasem u chorego psa głowa kości udowej ma nieprawidłową pozycję z powodu zbyt płytkiej panewki. Taka wada stawów prowadzi do pogłębiania problemu i kłopotów z poruszaniem się czworonoga.
Objawy mogą wystąpić w każdym wieku, czyli już u 4-miesięcznego lub kilkuletniego czworonoga. Prezentowane przez zwierzę oznaki problemu są zmienne i nie zawsze korelują z obrazem radiologicznym
Zalicza się do nich:
- kulawizna (łagodna, umiarkowana lub ciężka),
- zwiotczenie stawów (objaw Ortolaniego),
- zmniejszony zakres ruchu,
- niechęć do ruchu,
- chwiejny chód,
- zanik mięśni kończyn miednicznych,
- trudności podczas wstawania,
- trzeszczenie i ból podczas pełnego wyprostu i zgięcia.
Pamiętajmy, że dysplazja to nie zwichnięcie! Zwichnięcie stawu biodrowego polega bowiem na zerwaniu torebki stawowej i więzadeł, co następuje, gdy pojawia się uraz mechaniczny. U psów jest ono najczęściej konsekwencją wypadku komunikacyjnego. U młodych czworonogów szybkorosnących ras zdarza się także zapalenie stawów, które może dawać objawy podobne do dysplazji. Zawsze konieczna jest zatem diagnostyka różnicowa.
Ból początkowo wynika z powtarzających się urazów, jak mikropęknięcia kości, które ocierają się o siebie. W miarę postępu erozji chrząstki rozwija się zwyrodnienie stawu. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o przyczynach i objawach dysplazji u psa.
Czy dysplazja stawu biodrowego u psa jest uleczalna?
Do postawienia diagnozy konieczne są zdjęcia RTG. Prześwietlenie wykonuje się w wieku 4 i 9 miesięcy, a następnie po osiągnięciu dojrzałości. Do zdjęcia RTG pies musi zostać znieczulony, by lekarz weterynarii mógł ułożyć go w optymalnej (do oceny dysplazji) pozycji.
Skala rozciąga się od A1 do C3:
- A1 – staw normalny
- A2 -staw prawie normalny
- B – staw podejrzany
- C1 – dysplazja nieznaczna
- C2 – dysplazja umiarkowana
- C3 – dysplazja ciężka.
U psów z niewielkimi zmianami wprowadza się leczenie oparte na ograniczeniu niektórych aktywności fizycznych. Podawane są także leki wspomagające stawy. Do takich substancji zalicza się:
- siarczan chondroityny,
- glukozaminę,
- niesterydowe leki przeciwzapalne.
Polecane karmy dla psów z problemami zdrowotnymi
Problem pogłębiać może każdy uraz, dlatego u psów z dysplazją zaleca się kontrolowane ćwiczenia rozbudowujące masę mięśniową (np. pływanie) oraz masaże. Zwyrodnienie w stawach wymaga odpowiednich technik, dlatego zgłoś się do profesjonalnych zoofizjoterapeutów.
Przykładowa padaczka u psa nie jest uleczalna, ale może być kontrolowana lekami. Tymczasem, gdy zmiany w stawach są poważne nie ma podobnej opcji i konieczne jest leczenie operacyjne. Cena zabiegu jest zależna od metody, wagi psa oraz miasta i renomy ortopedy weterynaryjnego. Zabiegi chirurgiczne obejmują:
- pectinotomię w celu zmniejszenia bólu,
- potrójną osteotomię miednicy w celu zapobiegania podwichnięciu,
- zespolenie spojenia łonowego w celu zapobiegania podwichnięciu,
- odnerwienie torebki stawowej w celu zmniejszenia bólu,
- wzmocnienie panewki grzbietowej w celu zmniejszenia podwichnięcia,
- resekcję głowy i szyi kości udowej w celu zmniejszenia zapalenia stawów
- całkowitą wymianę stawu biodrowego
- osteotomię korygującą kości udowej w celu zmniejszenia podwichnięcia głowy kości udowej.
Zobacz również
O wyborze metody zawsze decyduje prowadzący lekarz weterynarii – ortopeda chirurg, na podstawie zdjęć RTG bioder oraz stanu pacjenta. Pamiętaj, że współistniejące choroby kardiologiczne lub padaczka u psa wymagają specjalnych środków ostrożności podczas znieczulenia, dlatego upewnij się, że lekarz otrzymał wszystkie dokumenty medyczne czworonoga.
Po zabiegach mogą zdarzać się powikłania, jak zapalenie tkanki podskórnej okolicy biodra lub różnego typu zaburzenia gojenia rany. Problemy te leczyć trzeba w trakcie procesu gojenia kości stawów biodrowych.
Rokowanie jest zmienne i zależy od stanu zdrowia psa oraz warunków środowiska. Wykonana prawidłowo operacja jest zwykle korzystna, ale psy mogą wymagać zmiany stylu życia. Koszt operacji jest zależny od techniki, miasta, wagi psa.
Dysplazja to nie nosówka u psa i nie stanowi zagrożenia dla życia czworonoga, ale nie może być bagatelizowana. Zwyrodnienie, do którego dochodzi w stawie doprowadzi bowiem do poważnych problemów z poruszaniem się psa.
Przekaż dalej
ocena: 0
głosowało: 0