Atopowe zapalenie skóry u psa - objawy, sposoby leczenia, dieta

AZS - Co to jest atopowe zapalenie skóry u psa?

Skąd bierze się AZS?

Atopowe zapalenie skóry (AZS) to genetyczna choroba dermatologiczna przebiegająca ze świądem związanym z reakcją na alergeny środowiskowe.

Do wystąpienia choroby predysponowane są m.in. rasy:

• golden retriver,
• bokser,
• Lhasa Apso,
• Cocker Spaniel
• Shar-Pei, czy shih tzu.

Alergia na czynniki środowiskowe może jednak wystąpić u każdego psa bez względu na rasę, czy płeć. U psów z atopią dochodzi do zaburzeń funkcji skóry, jako bariery ochronnej oraz defektów funkcjonowanie układu odpornościowego. Jeżeli chodzi o naskórek alergika, to problem stanowi najczęściej zaburzenie w ilości cholesterolu, kwasów tłuszczowych oraz ceramidu. U zdrowego psa wymienione lipidy zapewniają ochronę przed wnikaniem patogenów. Tymczasem sucha skóra psa z AZS łatwiej ulega uszkodzeniom.

Co najczęściej powoduje reakcje alergiczne u czworonogów? Lista jest dość długa i obejmuje:

• roztocza kurzu domowego,
• roztocza magazynowe,
• pyłki drzew,
• pleśń,
• trawy oraz inne alergeny roślinne.

Co ciekawe, do alergenów zalicza się także np. ludzki naskórek.

Jak rozpoznać atopowe zapalenie skóry u psa?

Na początku zauważysz zapewne, że pies się drapie albo często wylizuje łapy. Z czasem u psa pojawiają się zmiany na skórze wynikające z jej podrażnienia. Lekarz weterynarii stawia jednak diagnozę atopii, gdy pacjent spełnia trzy większe oraz trzy mniejsze kryteria. Do kryteriów większych zaliczamy:

• wystąpienie objawów między pierwszym a trzecim rokiem życia,
• ustąpienie świądu po podaniu glikokortykosteroidów,
• występowanie zapalenia ucha zewnętrznego,
• rozmieszczenie wykwitów skórnych na pysku, w przestrzeniach międzypalcowych, na brzuchu lub okolicy krocza,
• predyspozycję rasową,
• nawroty choroby.

Kryteria mniejsze to:

• wystąpienie obustronnego zapalenia spojówek,
• zapalenie warg lub rumień twarzy,
• nawracające infekcje gronkowcowe,
• dodatni wynik testów śródskórnych lub podniesione stężenie IgE w surowicy krwi.

Podczas wizyty w gabinecie weterynaryjnym przeprowadzony zostanie dokładny wywiad, a następnie podstawowe badanie kliniczne. Lekarz weterynarii będzie chciał wykluczyć różne przyczyny występowania rumienia, świądu oraz zmian skórnych. Podczas badania musi on wziąć pod uwagę np.

• nużycę,
• świerzb drążący,
• niepożądane reakcje na pokarm,
• dermatofitozę (grzybicę),
• zakażenia bakteryjne.

Dokładna diagnostyka opiera się zatem na takich badaniach jak zeskrobina skóry, badanie włosa, testy śródskórne, czy biopsja skóry.

Objawy częściowo podobne do atopii daje także alergia pokarmowa. Wskazana bywa zatem próba dietetyczna, czyli inaczej dieta eliminacyjna. W tym czasie dieta psa opiera się przez 8-12 tygodni na specjalistycznej karmie hipoalergicznej z białkiem hydrolizowanym. Brak pozytywnej reakcji na nową dietę może oznaczać atopowe zapalenie skóry. Zdarza się jednak, że choroby (alergia pokarmowa i AZS) współistnieją ze sobą, a zwierzę trzeba leczyć kompleksowo. W niektórych przypadkach łącznie z atopią przebiega także łojotokowe zapalenie skóry lub u psa pojawiają się ropne zmiany na skórze. Wszystko to wymaga uwagi ze strony lekarza i dobrania właściwej terapii.

Leczenie atopowego zapalenia skóry u psa

Rodzaje terapii AZS

Atopia u psów może być leczona na kilka sposobów. Lekarz weterynarii może zastosować:

• glikokortykosteroidy,
• cyklosporynę,
• leki przeciwhistaminowe, a wspierająco także suplementy zawierające niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe.

U psów możliwa jest także immunoterapia polegająca na podskórnym podawaniu rosnącej, a następnie stałej (podtrzymującej) dawki alergenów. Takie leczenie trwa nawet około 10 miesięcy i daje pozytywne rezultaty u 50-70% pacjentów. Sprawdź także ten artykuł na temat najczęstszych chorób skóry u psa.

Domowe sposoby ograniczenia objawów atopii u psów

Jeżeli jesteś opiekunem psiego atopika, powinieneś ograniczyć alergeny znajdujące się w środowisku psa. W tym celu zaleca się:

• stosowanie odkurzaczy bezworkowych,
• stosowanie poszewek oraz kołder wykonanych z materiałów antyalergicznych,
• unikanie dywanów (pacjent powinien przebywać w pomieszczeniach z podłogą z linoleum, płytek lub drewna),
• zakup legowisk z tworzywa, które mogą być często prać lub czyścić,
• regularne sprzątanie ograniczające ilość roztoczy kurzu domowego.

Jeżeli wiesz, że Twój pies reaguje na alergeny zewnętrzne np. pyłki roślin, unikaj przebywania na świeżo skoszonej trawie oraz spacerów po łąkach (szczególnie w sezonie pylenia).

Znaczenie ma także dieta Twojego pupila oraz sposób przechowywania karmy. Karma powinna być przechowywana w szczelnym, czystym pojemniku i zużyta w ciągu około 30 dni. Kupujesz większe opakowania? Najlepiej podzielić je na mniejsze woreczki, a nadmiar zamrozić. Niektórzy producenci oferują już jednak nową opcję, czyli duże opakowanie karmy, w którym produkt podzielony jest na mniejsze np. 0,5 kg saszetki. Takie rozwiązanie zapewnia świeżość i ogranicza ryzyko namnożenia się roztoczy.