Wielkopłetw wspaniały - opis, wymagania, hodowla, rozmnażanie, porady

Wielkopłetw jako czarny charakter

Łatwe utrzymanie i hodowla

Wielkopłetw wspaniały, czyli Macropodus opercularis, przypomina wyglądem dzikie formy bojownika. Pysk zadarty do góry, długie płetwy ostro zakończone w tylnej części ciała i szeroki wachlarzowaty ogon.

Samice mają krótsze płetwy i są mniej intensywnie ubarwione, ale to nie znaczy, że szare. Także u nich widać pobłyskujące niebieskie łuski na tle pomarańczowych pasków. Samce mają dobrze widoczne błyszczące kropki na pokrywach skrzeli.

Wielkopłetwy są większe i bardziej masywnie zbudowane niż bojowniki. Dorastają do 8 cm i występują w różnych odmianach. Wyhodowano formy niebieskie, bez pasków, ksantoryczne i zapewne powstanie jeszcze wiele innych, bo ich hodowla jest stosunkowo łatwa. Co do utrzymania, to trzeba uważać przy wyborze towarzystwa dla tych czarnych charakterów akwarystyki.

Wielkopłetw nie tylko chiński

Wielkopłetwy to światowo obyte ryby, bo występują w Kambodży, Chinach, Japonii, Korei Południowej, Laosie, Malezji, Tajwanie, Wietnamie i Rosji. Całkiem sporo siedzib jak na tak niepozorną rybkę. Ten pierwotnie chiński obywatel znalazł sobie sposób na przetrwanie, jakim jest wysoka tolerancja na szeroki zakres temperatur (dlatego też jego cena nie jest wysoka).

Macropodus opercularis zamieszkuje płytkie wody. Kanały melioracyjne, spokojne brzegi rzek, pola ryżowe i rozlewiska. Jest do tego idealnie przystosowany, bo żeruje, rozmnaża się i zakłada gniazda bezpośrednio pod taflą wody. Może też przebywać w wodzie słabo natlenionej i stojącej (1).

Woli cieplejszy klimat, ale bardziej umiarkowane temperatury w okolicach 10⁰C też mu nie przeszkadzają. Tarło ma zawsze wówczas, gdy robi się ciepło. Także duży związek z jego szerokim występowaniem ma to, że nie potrzebuje wiele tlenu w wodzie.

Im bardziej brudny zbiornik, tym mniej jest w nim tlenu. Przez zanieczyszczenie środowiska dajemy wielkopłetwom przewagę nad innymi gatunkami ryb. Dobrze by było, żeby ten chiński labiryntowiec nie rozszerzał za bardzo swojego terytorium.

Wielkopłetw wspaniały macropodus opercularis i drobniczka jednodniówka

Niskie wymagania

Powszechność występowania wielkopłetwa ma też związek z jego popularnością w akwarystyce. To rybka bardzo łatwa do utrzymania w akwarium. Oczywiście zbiornik powinien mieć filtr, bo coś musi sprzątać po naszym wielkopłetwie. Niezbędna jest też duża ilość roślin, jeżeli chcemy mieć też inne ryby akwariowe.

Przy wielkopłetwie o wielkości 8 cm musimy mieć odpowiednie akwarium. 80 cm długości powinno wystarczyć dla pary. Może być samiec i samice, ale podczas tarła będzie przeganiał każdą rybę, więc pozostałe partnerki muszą mieć gdzie się schować.

Najważniejsze są dla tych ryb rośliny. Pływające to obowiązek a, do tego plan środkowy, żeby ławice miały gdzie zwiać. Bardzo, ale to bardzo, wskazane są ozdoby takie jak korzenie, skałki, lawa, które wychodzą ponad taflę wody. Im więcej oddzielnych rewirów w górnej części zbiornika, tym lepiej. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł z TOP 10 najdziwniejszych ryb akwariowych.

Wielkopłetw z innymi rybami

W przypadku wielkopłetwów sprawdza się zasada, że „czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal” Jak nie ma innej ryby w zasięgu wzroku, to jest przesympatyczny. Kiedy znajdzie się jakiś osobnik, który będzie mu się często „nawijał”, to wielkopłetw wspaniały straci cierpliwość i będzie tak długo go gonił, aż zostanie…większy z nich.

Wielkopłetw pod względem zachowania jest bardzo podobny do bojownika. Nie aż tak agresywny wobec samców swojego gatunku, ale nie ustępuje mu za wiele w zaciętości. Najlepiej, żeby pływały z nim zwinne małe ryby ławicowe. Nie tak małe, jak neon simulans albo drobniczka jednodniówka (Heterandria formosa), ale już zwinnik czerwonousty, czy zwinnik latarnik mogą jak najbardziej dzielić z wielkopłetwem akwarium.

Z tymi rybami nie mogą pływać gurami, prętniki, bojowniki i jakiekolwiek inne ryby akwariowe przebywające przy tafli wody. Możemy próbować, ale tylko w akwarium bardzo zarośniętym na górze. Bywa, że podczas tarła samiec będzie szukał „zaczepki” i będzie podpływał pod inne gniazda. Wtedy ujawni się nasz czarny charakter.

Wymagania do rozmnażania

Łatwa hodowla to niska cena

Wielkopłetw wspaniały robi gniazdo pod taflą wody. Często wplata w konstrukcję bąbelki powietrza, ale nie są one niezbędne, bo ikra i tak unosi się na wodzie. Wyplata krążek z roślin, który wygląda trochę jak regularne ptasie gniazdo, ale odwrócone. Jeżeli mamy Macropodus opercularis, to nie przywiązujmy się do delikatnych czubeczków roślin, bo te są najlepszym budulcem.

Kiedy podniesiemy temperaturę do 27 stopni, uzyskamy najlepsze efekty w rozmnażaniu wielkopłetwów. Także mnóstwo budulca pływającego na tafli wody będzie stymulowało pary do odbycia tarła. Woda może być lekko zmiękczona, ale nie jest to niezbędne(2). Trzeba przyznać, że nie są to wygórowane wymagania.

Rodzice bardzo troskliwie opiekują się potomstwem, więc larwy ładnie podrastają. Przy późniejszym wzroście, gdy rodzice tracą zainteresowanie potomstwem, może nie przetrwać żadna z larw. Tym bardziej, jeżeli mamy ryby ławicowe.

Przy zbiorniku z dennymi rybami, takimi jak kiryski, jest duża szansa na utrzymanie części młodych. Do zachowania całego miotu powinniśmy odłowić tarlaki po złożeniu ikry. Rozmnażanie warto skalkulować, bo cena jednej rybki to około 8 zł.