Ryba piskorek - opis, wymagania, pielęgnacja, rozmnażanie

Niezidentyfikowany cierniooczek

Cierniooczek khuli, srebrny i jawajski

Piskorek wygląda dokładnie tak, jak się nazywa. Jest długi, wężowaty i ma słodkie wąsiki na pyszczku. Opis barwy tych ryb nie jest łatwy, bo od góry są ciemno – brązowe, a od dołu bardziej karmelowe. Przez całe ciało przechodzi seria szerokich pasków, które nadają mu charakterystyczny wygląd.

Owe paski mogą się znacznie różnić między osobnikami, więc nie do końca wiadomo, do jakiego gatunku należy konkretny piskorek. Dla ułatwienia sprawy utworzono po prostu grupę Pangio khulii i tam zakwalifikowano wszystkie ciapkowate odmiany.

Piskorek srebrny, czyli Pangio anguillaris, ma jednolity mleczno-biały kolor i błyszczące łuski. Swego czasu pojawił się na rynku akwarystycznym, ale jest zdecydowanie mniej popularny, niż cierniooczek khulii. Srebrny pobłysk łusek nie zawsze bywa wyraźny na tyle, żeby wzbudził zainteresowanie. Aktualna cena jest trudna do ustalenia, bo rzadko bywa dostępny.

Istnieje też cierniooczek jawajski (Pangio oblonga), który jest mleczno-biały z lekkim różowym odcieniem. Ta odmiana jest jednak wyjątkowo rzadka, zapewne ma to związek z jego osobliwym, niezbyt ciekawym kolorem. Jednak jawajski nie może się równać z czekoladowym w paski. Jego cena to około 12 zł, ale rzadko jest dostępny.

Piskorek ma dość dużo nazw. Często tak bywa, gdy ryba akwariowa występuje w różnych odmianach barwnych. Piskorek to:

• Cierniooczek khula
• Piskorek khula
• Piskorek (cierniooczek) sumatrzański
• Piskorek (cierniooczek) myersa

Istnieje też Pangio semicincta, który przez domniemanie ma być cierniooczkiem Khula, ale sytuacja jest tu tak zagmatwana, że trudno wyłonić, kto ma rację, bo zależnie od miejsca połowu każda z ryb wygląda inaczej. Cena standardowego piskorka khula to około 7 zł.

Opis naturalnego środowiska

Cierniooczki zamieszkują fascynujące miejsca. Z racji, że cała grupa jest dość rozproszona, powiedzmy, że miejsce występowania to Azja (Kalimantan, Sumatra, Tajlandia i wiele innych). Wody ciepłe, stojące i obfitujące w materię organiczną.

Mogą to być rowy, bagna, lasy okresowo zalane przez rzeki, wszystkie miejsca, w których coś się psuje, gnije i obfituje w pyszne pierścienice, rozłożone liście, glony, okrzemki, larwy owadów i tym podobne skarby.

Takie torfowiska to idealne miejsca dla Pangio khulii. Zakopują się w dennym osadzie, który ma barwę podobną do ich pasków. Rzadko wyłaniają pyszczek na otwarte wody, bo nie mają takiej potrzeby. Zresztą przeważnie takie zalewy są płytkie i ciemne, więc trudno powiedzieć, gdzie się dno zaczyna, a gdzie kończy. Nawet pirania żyje w bardziej klarownych zbiornikach.

Parametry wody na torfowiskach są niesamowite. pH wynosi 3,7 temperatura 28-30⁰C, a TDS wynosi 124-1024 ppm(1). Taka gorąca kałuża po prostu tętni życiem, ale utrzymanie powyższych warunków w akwarium raczej nie jest za bardzo realne. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł TOP 10 ryb akwariowych.

Wytrzymały piskorek sumatrzański

Akwarium, jak torfowisko

Akwarium dla Pangio khulii powinno mieć co najmniej 60 cm długości. To może nie pirania, ale długość 10 cm, to wcale nie mało, jak na rybę. Nawet jeżeli jest wężowata. Twardość wody najlepiej utrzymywać na niskim poziomie. Jeżeli mamy wodę kranową, to piskorek sumatrzański też się przyzwyczai.

Kidy przychodzą do nas ze sklepu, często utrzymywane były na wodzie kranowej o obojętnym pH, więc na początek będzie to idealne rozwiązanie. Dno powinno być maksymalnie zawalone suchymi liśćmi, korzeniami, szyszkami olchy, wszystkim, co da ładną brązową wodę. Osad powinien być brązowy, nie może być czarny.

Skoro ryby są z torfowiska, to przyda się torf. Może być jako wkład do filtra, ale też rozrzucony na dnie (pilnujmy, żeby nie zrobił się czarny). Ze względu na brak możliwości odmulania, lepiej, przy większej ilości ryb, mieć go w filtrze. Generalnie podane warunki stosujemy tylko wtedy, gdy nie mamy za wiele ryb. W akwarium ozdobnym z gupikiem i platką zapomnijmy o powyższych wskazówkach.

Tak, jak podana woda jest idealna do rozwoju mikroflory, tak ta sama mikroflora może obrócić się przeciwko nam, jeżeli połączymy ją z dużą ilością odchodów produkowanych przez ryby. Jeżeli mamy akwarium na krawędzi wydolności, to koniecznie woda kranowa, twarda i akwarium z czystym dnem.

Od biedy mech jawajski

Najlepszy będzie drobny piasek, ale musi być obły, bez ostrych krawędzi. Pangio khulii uwielbiają się zakopywać, a w dużych kamieniach nie mają takiej możliwości. Kryjówki są bardzo ważne, bo to ryby akwariowe nocne. Piasek musi być naturalny, bo czarny może się łuszczyć z farby.

Jeżeli nie zapewnimy im „ściółki” z torfu lub liści, to połóżmy na części dna mech jawajski lub zasadźmy gęsto rośliny. Tam doskonale będą się czuły, buszując w gąszczu zielonego. Jeżeli nie mamy roślin ani torfu, a zdążyliśmy kupić piskorki, to dajmy im chociaż rurki, do których się wślizgną.

Ta ryba akwariowa to specjalista od ucieczek i tajemniczych zniknięć. Niekiedy zwiedza wnętrze filtra, innym razem schowa się za tło wewnętrzne, a także zdarza jej się tak wcisnąć w dziurę w korzeniu, że nawet po jego wyjęciu z wody, pozostaje  w środku. Uważajmy więc, żeby akwarium było zakryte i przy każdym zlaniu wody, przejrzyjmy dokładnie wiadro (lub miskę).

Strachliwa ryba akwariowa

Pangio khulii często wpadają w panikę, gdy odkryjemy ich sekretną kryjówkę. Starajmy się nie naruszać miejsca, w którym podejrzewamy, że siedzą, i zostawić je w spokoju. Najlepiej zamontować delikatne światło i po karmieniu zostawić lekko zacieniony zbiornik.

Wówczas wszystkie ruszają na łowy i śmigają po całym akwarium. Mimo że wydają się niezależne, to zawsze spędzają czas w jednej kryjówce. Należy trzymać je w grupach, bo wówczas czują się pewniej i mogą swobodnie przemierzać zbiornik.

Jedynym sposobem na ich „ożywienie” w ciągu dnia jest zrobienie bardzo ciemnej wody w akwarium ze słabym oświetleniem. Takie warunki mają w naturze i powinno to podobnie działać w akwarium. Są trochę, jak przydenne dżdżownice, które przemierzają dno.

Z jakimi rybami?

Opis prawidłowej diety

Najlepszym pokarmem będą nicienie mikro, artemie, rozwielitki i inne żywe stwory. Jeżeli nie mamy ich w zasięgu, to dajmy piskorkom mrożonki. Rodzaje te same, co w przypadku żywego pokarmu. Niestety nicienie mikro występują tylko żywe.

Gotowe karmy też będą jedzone, ale należy sprawdzić w jakim zakresie, żeby nie zaczęły się rozkładać przy dnie. Pamiętajmy, że ta ryba akwariowa żywi się dterytusem, więc rośliny w diecie dadzą jej dodatkowe źródło włókien i pomogą w trawieniu.

Nie pozwólmy, żeby piskorek sumatrzański jadł tylko resztki. Jest tak samo wymagający, jak pozostałe ryby akwariowe, więc żeby pozostał w dobrym zdrowiu, musi odpowiednio dobrze zjeść. Oczyści dno tylko z drobnego pyłu, którego i tak nie mamy za wiele. Większe brudy sami musimy zbierać.

Piskorki a pyszczaki Malawi

Piskorki nie są w żaden sposób agresywne wobec innych ryb. Nawet nie za bardzo jedzą małe rybki (narybek gupika). Ikra to już inna sprawa, jak tylko spadnie na dno, stanie się pożywnym źródłem białka. Piskorki nigdy nie podgryzają innych ryb, nie gonią ich i nie są terytorialne.

Mogą się tylko przepychać między sobą o miejsce w kryjówce, jeżeli jest mało przestronne. Najlepiej widać to po karmieniu, jak ostatni przepycha się pośród innych zakamuflowanych towarzyszy. Zawsze waśnie kończą się zgodą. Można stwierdzić, że na drugim końcu skali charakteru piskorka są pyszczaki Malawi.

Z jakimi rybami możemy więc trzymać piskorki? Nie powinny być z agresywnymi lub terytorialnymi pielęgnicami i sumami. Od razu dadzą się przegnać, nawet jeśli są większe od napastnika. Te ryby akwariowe lubią spokój i harmonię. Jeżeli będziemy je trzymali z ławicówkami, nie będzie żadnych problemów.