Pielęgnica Eliota - opis, usposobienie, pielęgnacja, żywienie, porady

Pielęgnica Eliota - spokojna ryba akwariowa

Pielęgnica Eliota to najbardziej łagodna z pielęgnic. Przez taktykę odstraszania, a nie walki, broni swojego terytorium nie szkodząc innym rybom. Oczywiście odpowiednio dużego terytorium, bo zajmuje ono 200l na parę ryb z naciskiem na jak największą powierzchnię dna. Na mniejszym obszarze można ją trzymać z innymi rybami, ale gdy przyjdzie do rozmnażania, a odstraszanie nie pomoże, na pewno nie będzie przebierać w środkach, aby pozbyć się intruzów.

Zamieszanie z nazwą ryby nadal stwarza wiele kłopotów w prawidłowej identyfikacji.

• Pielęgnica Eliota – zwyczajowa nazwa polska
• Pielęgnica Elliota – synonim zwyczajowej nazwy
• Thorichthys maculipinnis – uznawana nazwa naukowa
• Thorichthys Ellioti – nazwa naukowa będąca syninimem Thorichthys maculipinnis
• Nazwa handlowa Elliot’s cichlid

W języku polskim uznanie co jest nazwą zwyczajową, a co jej synonimem to dość niejasna sprawa. Raczej bardziej poprawna powinna być Pielęgnica Elliota. Odmiany Eliota i Elliotta są niepoprawne ze względu na pochodzenie. Rybka ta została nazwana przez Setha Eugena Meeka (w 1904 roku) na cześć pana Daniela Girauda Elliota, wybitnego zoologa żyjącego w latach 1835-1915.

Sama bohaterka, czyli Pielęgnica Elliota, pochodzi z Meksyku. Występuje tam w dzikich siedliskach, ale jest też hodowana do eksportu jako ryba ozdobna. Jako że całkiem sprawnie radzi sobie w nieprzyjaznych zbiornikach, zwiała z paru hodowli i zagrzała miejsca jako gatunek inwazyjny. Całe szczęście nie jest agresywna i nie powoduje tam znacznych szkód, ale to zawsze pielęgnica. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o hodowli pielęgnic w akwarium krok po kroku.

Pielęgnica Eliota - natura a wymagania w akwarium

Pielęgnica Eliota żyje w wodach zamieszkiwanych także przez inne, ale bardziej agresywne pielęgnice (pielęgnica niebieskołuska i pielęgnica diamentowa). To niebezpieczni sąsiedzi, ale Thorichthys maculipinnis znalazła sobie sposób na większych wrogów. Można powiedzieć, że jest najbardziej towarzyska ze wszystkich pielęgnic. Samce będące w sąsiedztwie stroszą się na siebie, ale nie gryzą rywala. Samice niekiedy pływają razem i właśnie ta postawa umożliwia im obronę przed innymi gatunkami ryb. Trochę jak księżniczka z Burundi, ale w zdecydowanie łagodniejszej wersji.

Tak to działa w naturze, ale ta ryba akwariowa jakby zmienia usposobienie, kiedy znajduje się w akwarium. Przegania inne ryby, a we własnym gatunku nawet samiec straszy samicę! To wszystko się zgadza, ale musimy zabrać pod uwagę parę spraw:

• Naturalne siedliska są mętne i płytkie
• Na dnie leży mnóstwo liści, korzeni, kamieni
• Ryby większość życia spędzają na płukaniu podłoża, które obfituje w pokarm
• Terytorium podlega zmianom ze względu na pory roku

Tego wszystkiego nie mamy w akwarium, a dodając do tego fakt, że ryby nie wybierają sobie miejsca pobytu, ale są zdane na nas w kwestii doboru towarzystwa, umiejscowienia kryjówek i podłoża, daje nam jasny sygnał, że nie tak łatwo je utrzymać w akwarium.

Pomimo tych wszystkich kwestii Pielęgnica Eliota to nadal bardzo spokojna ryba akwariowa. Wymagania odnośnie chemii wody są dla akwarystów bardzo korzystne. pH 7-8 a temperatura 25-28⁰C. Trzeba tylko pilnować czystości wody, a resztę mamy w kranie. Odpowiednia temperatura jest dość istotna, aby przy intensywnym kopaniu w piachu rybka nie nabawiła się chorób bakteryjnych.

Generalnie pielęgnacja pielęgnicy Eliota jest bardzo łatwa. Im bliżej do natury, tym lepiej. Ich usposobienie jest do ujarzmienia, a przebywanie z innymi rybami nie będzie problematyczne, jeżeli będziemy się stosować do wymagania odnośnie wielkości zbiornika.

Usposobienie pielęgnicy Eliota

Jeżeli chcemy hodować Pielęgnicę Eliota, możemy mieć problem ze znalezieniem odpowiedniego partnera dla rybki. Najlepiej kupić więcej młodych sztuk, aby z nich wyłonić zgrane pary. Inaczej trudno będzie przekonać dorosłą rybę do innego osobnika, nawet płci przeciwnej. Pominąwszy już problem doboru partnerki, która może być po prostu małym samcem przy zakupie. W zależności od miejsca połowu, ta rybka różni się znacząco pod kątem ubarwienia.

Co prawda ta rybka nie jest tak agresywna jak pielęgnica niebieskołuska ani księżniczka z Burundi, ale nie można odmówić jej uroku. Tym bardziej, że wiąże się to z łatwą pielęgnacją nie tylko dorosłych osobników, ale też potomstwa. Obydwoje rodziców opiekuje się małymi. Ikrę składają na kamieniu, a po wykluciu przenoszą młode w szczelinę między nim a podłożem.