Gurami marmurkowe - charakterystyka, usposobienie, wymagania, porady

Gurami dwuplamisty marmurkowy

Gurami marmurkowe to de facto gurami dwuplamisty. Nazwa łacińska to Trichopodus trichopterus. Gurami marmurkowe zostało tak nazwane ze względu na linię hodowlaną, która ma mocniej zaznaczone odcienie niebieskie ciemne i jasne, formujące się w marmurkowy kształt. Są u nich mniej widoczne specyficzne dwie plamki na ciele. Pośród innych gurami, takich jak Trichopodus leeri, Trichopodus pectoralis i Trichopodus microlepis, te są najczęściej występujące w naszych akwariach.

Ze względu na łatwą hodowlę i adaptację w akwarium, gurami są trzymane często z rybami z zupełnie innych środowisk i o odmiennych wymaganiach. Nie przeszkadza im to zbytnio, bo „dogadują się” z nowymi towarzyszami bardzo szybko. Generalnie pochodzą z Azji i zajmują różnorodne siedliska w wielu krajach. Dzikie odmiany różnią się pod kątem kolorów i wzorów od ich akwariowej rodziny. W sklepach możemy zobaczyć rozmaite odmiany barwne gurami. Bardziej pomarańczowe, niebieskie, zielone lub złote. Przy intensywnym rozwoju azjatyckich hodowli i mieszaniu puli genetycznej różnych odmian powstał jeden wielki chaos. Nie ma ogólnego standardu określającego opis normy dla ubarwienia tych ryb.

Trudno oceniać, czy to dobra tendencja, bo przynajmniej ogranicza odłów osobników dzikich. Dzięki większej atrakcyjności kolorystycznej egzemplarzy hodowlanych, nikt już nie interesuje się szaro-burym z pomarańczowym deseniem na dole płetw, Trichopodus trichopterus mieszkającym w Singapurze. Jak więc dobrać środowisko, w którym powinny żyć ryby, które były od urodzenia trzymane w akwariach? Spróbujemy wypośrodkować wymagania hodowlanych gurami z ich dzikimi braćmi.

Gurami marmurkowe - opis akwarium

Zbiornik musi mieć co najmniej 90 cm długości, bo to ryba dorastająca do 15cm. Niewiele osób ma przy zakupie świadomość, że to gurami może być tak duże. Jeżeli mamy mniejsze akwarium – wybierzmy lepiej prętnika karłowatego, który jest spokojniejszy i mniejszy. Cała reszta wymagań to standardy akwarystyczne: Temperatura 24-28⁰C, woda zwykła kranowa. Troszkę inaczej ma się sprawa ze sprzętem i wystrojem akwarium, ale dalej poruszamy ten temat w szczegółach.

Konieczny jest mocny filtr, bo gurami marmurkowe to duże ryby akwariowe i mogą całkiem konkretnie nabrudzić. Najlepiej, jeżeli filtr jest zewnętrzny, bo przy wewnętrznym cały czas będą latać po akwarium różne „śmieci”. Zależy też od konstrukcji filtra wewnętrznego, ale generalnie zewnętrzny byłby najlepszy. Problem z gurami jest taki, że na początku, gdy kupimy samca i dwie samice (tak powinno być), będą się doskonale dogadywały z innymi rybami, pływały ze sobą, nie będą skryte i będziemy bardzo zadowoleni. Problem zaczyna się później, gdy rybki podrosną. Zaczynają skubać inne, zjadać rośliny, a jeśli przez przypadek z tych trzech dwa będą samcem a jeden samicą, to już w ogóle akwarium stanie się jednym wielkim poligonem. Spróbujmy znaleźć rozwiązanie tego problemu poprzez odpowiednie przygotowanie zbiornika. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o rybce gurami mozaikowate.

Gurami dwuplamisty w akwariach naszych dziadków pływał przy grubym żwirze, z bąbelkami lecącymi w kącie i też żył. Dlaczego te standardy tak się różnią, od tego, czego wymaga się współcześnie od akwarystów? Wymagania są większe, bo wiemy o naturalnym środowisku tych ryb o wiele więcej. Poza tym technika akwarystyczna rozwinęła się do tego stopnia, że zapewnienie rybom wydajnej filtracji to naprawdę żaden wyczyn. Wyobraźmy sobie, że kiedyś akwaryści sami robili sobie sprzęt.

Jeżeli chcemy stworzyć idylle dla gurami, na taflę wody koniecznie dajmy rośliny pływające lub posadźmy Vallisnerię, echinodorusa, rotalę, moczarkę kanadyjską. Najlepiej posadzić na bokach akwarium rośliny płożące się po toni, a na środku Echinodorusa, najlepiej dużego, żeby jego liście odgrodziły dwie części akwarium. W ten sposób zyskujemy dwa terytoria, które ryby akwariowe mogą wykorzystać. Jedno dla dobranej pary, drugie dla ewentualnych uciekinierów, jeżeli planujemy rozmnażanie ryb. Gurami żyją przy tafli wody, jak bojowniki. Tam musi być cień i miejsca na kryjówki. Jeżeli zrobimy na dole akwarium korzenie i domki lub cokolwiek innego, gurami z nich nie skorzystają. Czasami przeganiane rybki uciekają na dno, ale tylko dlatego, że wiedzą, że to fatalne miejsce i samiec dominujący za długo tam nie zostanie, aby je pogonić. Niestety delikatne rośliny jak limnophila aromatica i gurami nie idą w parze.

Gurami i limnophila aromatica

Gurami marmurkowe budują gniazda pod taflą wody. Wyglądają one jak gniazda bojownika. Sklejane są z bąbelków powietrza i elementów roślinnych. Dlatego gurami mogą skubać rośliny, jeżeli tafla jest odsłonięta. Po prostu szukają materiału na gniazdo. Nawet jeżeli będzie jeden samiec, i tak będzie próbował zbudować sobie urocze miejsce dla potencjalnej samicy. Weźmy pod uwagę wymagania tych ryb, jeżeli będziemy chcieli je kupić. Pomiędzy liśćmi roślin poczują się bezpiecznie i spokojnie, więc nie będą przeganiać ryb. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy samica złoży ikrę i rodzice będą się nią opiekować. Wtedy mogą przeganiać pozostałe ryby akwariowe z szerszego terytorium niż tylko parę liści. Rozmnażanie gurami jest bezproblemowe, ale nie dla innych mieszkańców akwarium.

Nie mieszajmy w jednym akwarium różnych barw gurami (niebieskie, złote, perłowe). Mogą się między sobą gryźć i rywalizować, nawet samiec z samicą. Wielkość i pochodzenie osobników nie ma tu większego znaczenia. Rozmnażanie różnych odmian barwnych rzadko się udaje.

Na dno warto dać rośliny takie jak cryptocoryne lub nisko cięta hygrophila difformis, bo niewiele małych roślin może przetrwać duże zacienienie. Jeżeli chcemy bardziej klimatyczny zbiornik, na dno wystarczy położyć suche liście dębu, szyszki olchy i korzenie. Wpłynie to doskonale na parametry wody w akwarium, a rybki będą w takim środowisku zdrowsze.