Dlaczego pies wzdycha, gdy tylko zamkniesz drzwi po spacerze? Behawioryści mają odpowiedź
Psie westchnienie po spacerze może brzmieć jak przejaw ulgi. Jest w tym dużo prawdy, bowiem takie zachowanie może być próbą rozładowania napięcia emocjonalnego. Jak rozszyfrować psie sygnały i upewnić się, że pupil naprawdę odpoczywa po spacerze?
- Psie westchnienie – czym jest i kiedy najczęściej występuje
- Czy psie westchnienia zawsze oznaczają relaks?
- Czy psie westchnienie może być wynikiem napięcia emocjonalnego?
- Jak pomóc psu rozładować napięcie emocjonalne?
Psie westchnienie – czym jest i kiedy najczęściej występuje
Westchnienie psa wygląda tak samo, jak u człowieka. Pupil bierze głębszy wdech i dłuższy wydech. Może to być prosty sposób na wyrównanie rytmu oddechu i odreagowania po pracowitej czynności. Co ciekawe, psie westchnienie może być też jednym z ważnych elementów komunikacji, dlatego warto zaobserwować, w jakich momentach się pojawia.
U wielu psów, głębokie westchnienie można zaobserwować zaraz po powrocie ze spaceru. Czasem psy wzdychają również po intensywnej zabawie lub długim węszeniu. Takie westchnienie jest widoczne w momencie odpoczynku i wytchnienia.
Psim westchnieniom można też przypisać znaczenie emocjonalne. Porównuje się je do reakcji na zakończenie intensywnego działania. Taka reakcja pomaga pupilowi pozbyć się napięcia i przejść na tryb wypoczynku. Pies, który wzdycha może też znajdować sobie miejsce do odpoczynku, wyciągnąć łapki, a niedługo później zapaść w spokojną drzemkę.
Czy psie westchnienia zawsze oznaczają relaks?
Psie westchnienia na ogół są wynikiem rozluźnienia i relaksu. Towarzyszy im rozluźnienie ciała, miękkość mięśni i spokojne zachowanie. O psim zrelaksowaniu świadczy też swobodnie ustawiony lub delikatnie machający ogon, wyciąganie się do snu i lekkie przymrużanie oczu.
Takie zachowania są typowe dla wielu psów, które wracają z intensywnego spaceru. Opiekun może je zinterpretować jako znak, że spacer był dla psa świetną zabawą, a teraz pies wymaga wyciszenia i odpoczynku.
Co ciekawe, westchnienie relaksacyjne świadczy też o pozytywnej relacji z opiekunem. To znak, że pupil czuje się bezpiecznie, jest zrelaksowany i chętny do odpoczynku. Brak poczucia bezpieczeństwa i zestresowanie nie pozwoliłoby psu na takie zachowanie. Pies kontrolowałby otoczenie i utrzymywał się w stałej czujności.
Westchnienie pozytywne stanowi jeden z ważnych komunikatów, który można wykorzystać w relacji z pupilem. To świetny sposób na rozładowanie napięcia podczas trudnej dla psa sytuacji. Wzdychający człowiek daje pupilowi do zrozumienia, że wszystko jest w porządku. Taką technikę uspokojenia można stosować w stresującej psa podróży lub podczas wizyty u weterynarza. Widok spokojnego i zrelaksowanego opiekuna pozwala pupilowi zmniejszyć własny stres.
Czy psie westchnienie może być wynikiem napięcia emocjonalnego?
Nie każde psie westchnienie ma pozytywny charakter. Oprócz westchnień relaksacyjnych zdarzają się też te, wywołane napięciem i frustracją. Takiemu zachowaniu na ogół towarzyszy bardziej nerwowe zachowanie pupila, oblizywanie nosa lub napięta postawa ciała.
W tym przypadku pies próbuje rozładować frustrację lub nadmierne zmęczenie emocjonalne. Warto obserwować, czy pupil nie wysyła sygnałów, które świadczą o stresie. Należy do nich trudność w znalezieniu sobie miejsca do wypoczynku, przyspieszony oddech, kulenie się lub odwracanie pyszczka na widok zbliżającego się opiekuna. O psim niepokoju świadczy też chowanie się i unikanie kontaktu z domownikami.
Tak zwane frustracyjne westchnienie może pojawiać się zaraz po powrocie ze spaceru. Na ogół jest to znak, który świadczy o tym, że pies jest przeciążony. Przebodźcowanie podczas spaceru sprawia, że pies nie potrafi poradzić sobie z emocjami. Zbyt wiele psów, zbyt wiele hałasów lub bodźców zapachowych zamiast relaksu, mogą wytworzyć w psie niepokój i frustracje. Głośne westchnienie jest w tym przypadku próbą rozładowania napięcia zaraz po przyjściu ze spaceru.
Jak pomóc psu rozładować napięcie emocjonalne?
Najważniejsze będzie dopasowanie spaceru do możliwości pupila. W wielu przypadkach, przebodźcowanie pojawia się przy zbyt intensywnych spacerach, połączonych z dużą liczbą spotkań z innymi zwierzętami i różnorodnymi bodźcami. Jeśli zauważymy, że pies ma trudności z rozładowaniem napięcia po spacerze, jest to ważny sygnał, by zwolnić tempo.
Podczas kolejnych spacerów warto postawić na swobodne węszenie i niższy rytm aktywności. Pies powinien mieć więcej czasu na odpoczynek z dala od bodźców. Możemy też skrócić trasę spacerową i zapewnić pupilowi spokojne towarzystwo innego, znanego mu czworonoga. Już te z pozoru małe zmiany mogą przynieść duże efekty.
Pies wracający ze spaceru powinien być spokojny i zrelaksowany. Jeśli zmiany podczas spacerów nie przynoszą zamierzonego efektu, warto pomyśleć o wprowadzeniu szkolenia. Istnieje wiele metod na uspokojenie pupila i na wprowadzenie nawyków podczas spacerów. W tym momencie świetnie sprawdzi się zachowanie rutyny. Stałe godziny posiłków, jednolite trasy spacerów i przewidywalne rytuały w ciągu dnia zapewnią psu większe poczucie bezpieczeństwa i mogą zapobiegać przebodźcowawniu.