Ratunku, mój pies wszystko gryzie! Czy da się coś z tym zrobić?
Gryzienie to jedno z najbardziej typowych, ale także problematycznych zachowań u psów. Często budzi niepokój i frustrację właścicieli. Kiedy czworonóg wszystko (i wszystkich) gryzie, automatycznie chcemy temu przeciwdziałać. Jak robić to skutecznie i z poszanowaniem naturalnych potrzeb pupila?
Małe "gryzonie"
Gryzienie to jedno z najpopularniejszych psich zachowań. Największymi “gryzoniami” są chyba szczeniaki. Między 3. a 6. miesiącem życia przechodzą przez etap wymiany zębów z mlecznych na stałe. W tym czasie ich dziąsła są podrażnione i swędzą, a gryzienie przynosi ulgę.
Szczenięta gryzą więc wszystko, co spotkają na swojej drodze i trudno się im dziwić. Aby zapobiec niszczeniu mebli i innych domowych przedmiotów warto im zapewnić odpowiednie gryzaki. Nie wszystkie tego typu gadżety dostępne w sklepach są warte polecenia. Więcej na ten temat przeczytasz tu.
Dlaczego dorosły pies gryzie?
Doświadczeni opiekunowie psów wiedzą doskonale, że na wieku szczenięcym gryzienie się nie kończy. Jednak w przypadku dorosłych osobników zachowanie to ma zazwyczaj inne przyczyny niż kłopoty stomatologiczne. Jednym z nich jest nuda.
Znudzony, pozbawionej odpowiedniej stymulacji czworonóg szuka sobie zajęcia. Szybko orientuje się, że gryzienie butów czy mebli to całkiem niezła rozrywka. Rozwiązaniem tego problemu jest odpowiednia dawka codziennej zabawy oraz spacerów połączonych z m.in. z węszeniem i socjalizacją z innymi psami. To prawdziwy must have, szczególnie jeśli posiadasz psa rasy aktywnej, np. border collie. Więcej na jej temat przeczytasz tu.
Gryzienie ludzi
A co, jeśli pies podgryza ludzi? “Przyczyny tego, że dorosły pies gryzie opiekuna, mogą być różne. Nierzadko jest to chęć zwrócenia na siebie uwagi” – czytamy na www.dolina-noteci.pl. Wśród innych powodów tego zachowania portal wymienia wspomnianą już wcześniej nudę oraz cierpienie wynikające z choroby.
W skrajnych przypadkach gryzienie ludzi może wynikać z lęku lub agresji – szczególnie u psów, które nie były odpowiednio socjalizowane lub mają traumatyczne doświadczenia. W takiej sytuacji najlepiej jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą ds. zachowania zwierząt.
