Nie szczeka, nie potrzebuje spacerów i kocha ludzi. To pies idealny do mieszkania
Obecnie ta rasa cieszy się ogromną popularnością. Zdarza się, że na pokazach psów rasowych zgłaszanych jest nawet blisko sto osobników tej rasy. Buldogi francuskie częściej niż inne psy rasowe pojawiają się w reklamach, a także są posiadane przez znane gwiazdy i celebrytów, takich jak Leonardo DiCaprio czy Madonna. Jakie jest pochodzenie buldoga francuskiego, jakie ma cechy charakterystyczne i czy to rasa odpowiednia dla każdego?
- Historia i rozwój buldoga francuskiego
- Charakterystyka buldoga francuskiego
- Idealny towarzysz w miejskim stylu życia
- Pielęgnacja i opieka nad buldogiem francuskim
- Wybór buldoga francuskiego: na co uważać?
- Żywienie i pielęgnacja buldoga francuskiego
- Buldożek francuski: idealny towarzysz dla każdego
Historia i rozwój buldoga francuskiego
Początki buldoga francuskiego nie są dokładnie znane. Najprawdopodobniej ta rasa pochodzi od buldoga angielskiego, który był krzyżowany z małymi terierami oraz mopsem. Historia tej rasy nie jest udokumentowana, ponieważ pierwsi hodowcy, którzy przyczynili się do stworzenia buldoga francuskiego, nie potrafili ani czytać, ani pisać.
Dlaczego buldog francuski, skoro najbardziej prawdopodobnym jego przodkiem jest buldog angielski? Otóż z powodu rozwoju przemysłu włókienniczego, na początku XIX wieku z Anglii do francuskiej Normandii przybyli tkacze, którzy przywieźli ze sobą psy buldogi angielskie. Były one w tamtych czasach używane do walk psów, a także do „zabaw”, polegających na gryzieniu związanego bydła (nazwa „bull dog” – pies na byki), przynoszących niemałe zyski. Po zakazaniu tych „zabaw” nowym celem w hodowli stało się przystosowanie psów do życia w domu jako towarzyszy rodzin. Wtedy to miały miejsce początki krzyżowania buldogów angielskich z terierami i mopsami. W efekcie uzyskano populację, dla której w 1880 roku założono w Paryżu klub rasy, jednak wciąż nie miała ona wzorca, ponieważ nie był to jeszcze pies rasy buldog francuski. W 1898 roku opracowano standard nowej rasy i nazwano ją buldogiem francuskim. Opis buldoga w ciągu tego okresu był modyfikowany, ostatnia aktualizacja wzorca miała miejsce w 2014 roku. Pozostała nazwa, wywodząca się z angielskiego „bull dog”, ale mały buldog francuski jest psem jedynie pokojowym.
Niektórzy określają buldoga „bokser francuski”. Jest to nazwa niepoprawna, bokser to zupełnie inna rasa, pochodząca z Niemiec. Jedyną cechą łączącą te dwie rasy jest spłaszczona kufa (u buldoga znacznie bardziej). Nazwa „bokser francuski” być może jest też regionalizmem. Niegdyś używano określenia „buldożek francuski”, zapewne z uwagi na niewielkie rozmiary w porównaniu do innego buldoga – angielskiego, jednak jedyną obecnie obowiązującą nazwą rasy jest buldog francuski. „Bokser francuski” może funkcjonować raczej w kontekście żartobliwym. Jeśli planujesz zakup psa tej rasy, sprawdź także artykuł o usposobieniu buldoga francuskiego.
Charakterystyka buldoga francuskiego
Francuskie buldogi to psy o solidnej budowie, krępe, przypominające „małego sportowca”. Są to niewielkie psy, osiągające około 30 cm wysokości w kłębie i ważące nie więcej niż 14 kg. Oprócz krótkiego pyska i naturalnie krótkiego (nieprzycinanego) ogona, najbardziej charakterystyczną cechą francuskiego buldoga są duże, „nietoperzowate”, zawsze stojące uszy. Sierść jest prosta i krótka, bez podszerstka. Francuskie buldogi mają różne umaszczenia, dopuszczalne są jednolite płowe, płowe pręgowane, bez białych znaczeń lub z niewielkimi znaczeniami, a także płowe lub pręgowane z dużą ilością bieli, równomiernie rozmieszczonej na całym ciele. Nos zawsze czarny, pożądana jest czarna maska, choć jej brak również jest akceptowalny. Zdarzają się psy całkowicie białe (również z czarnym nosem), ale takie umaszczenie jest niepożądane, ponieważ gen bieli może prowadzić do głuchoty.
Według standardu rasy, inne umaszczenia (szczególnie czarne, czarne podpalane, błękitne) z bielą lub bez, są podstawą do dyskwalifikacji na wystawie. Dla jasności, są to psy rasowe, ale niewystawowe i nie mające szans na dopuszczenie do hodowli.
Idealny towarzysz w miejskim stylu życia
Francuski buldog to pies bystry, pogodny i przyjazny. Jego charakter można porównać do prostolinijnego i szczerego ludzkiego temperamentu. Jest też niezwykle czułym pupilem. Nie szczeka dużo, uwielbia swoich opiekunów, zwłaszcza dzieci. Dobrze znosi obecność innych zwierząt, może mieszkać pod jednym dachem zarówno z kotem, jak i z królikiem czy świnką morską. Nie wymaga długich spacerów, a tym bardziej biegania. Z tych powodów „bokser francuski” jest doskonałą rasą do życia w mieście.
Wychowanie francuskiego buldoga nie jest trudne, pod warunkiem, że właściciel będzie konsekwentny. Każdy pies tej rasy potrafi oczarować „powłóczystym” spojrzeniem i wystarczy raz mu ulec, by to całkowicie wykorzystał – niektórzy uważają, że uwodzi jak prawdziwy francuski pies. Dlatego jeśli np. nie chcemy, by nasz „bull dog” spał w naszym łóżku, nie wolno mu na to pozwolić ani razu, przenosząc go na jego posłanie z komendą „na miejsce”. Nasze działania muszą być zdecydowane. Jednak niewielu właścicieli francuskich buldogów ma tak twarde serce.
Psy tej rasy silnie przywiązują się do swoich opiekunów, darzą ich nieograniczoną miłością, choć ich natura sprzyja także życzliwości wobec innych ludzi. Nie ma w nich ani odrobiny agresji, a za ukochanym właścicielem mogą chodzić krok w krok po mieszkaniu, w tym do łazienki. Buldog francuski uwielbia spędzać czas przytulony do ukochanego członka rodziny na kanapie, a najchętniej przytulałby się do wszystkich jednocześnie. Obserwując zachowanie buldoga, można stwierdzić, że z pewnością nie jest to pitbull…
Pielęgnacja i opieka nad buldogiem francuskim
Francuski buldog, podobnie jak inne buldogi i rasy brachycefaliczne (z płaskimi pyskami), potrzebują szczególnej troski. Skórne fałdy ograniczają dostęp powietrza, a wymiana ciepła jest bardziej skomplikowana niż u ras z dłuższymi pyskami. Dodatkowo, gdy psu łzawią oczy, wilgoć gromadzi się w fałdach skóry, sprzyjając rozwojowi grzybów i bakterii. Może to prowadzić do podrażnień, otarć, a nawet stanów zapalnych, nie wspominając o nieprzyjemnym zapachu wydobywającym się z fałd skórnych.
Opieka nad nimi polega na codziennym sprawdzaniu i w razie potrzeby czyszczeniu fałd skórnych. Preferowane jest czyszczenie na sucho, choć w przypadku trudnych do usunięcia zabrudzeń trzeba użyć wilgotnej ściereczki. Ważne, by nie używać waty lub ligniny, które zostawiają drobne włókna. Najlepiej użyć czystej lnianej ściereczki. Jeśli czyścimy na mokro, każdy fałd trzeba potem dokładnie osuszyć. Do czyszczenia na mokro stosujemy specjalny płyn pielęgnacyjny, dostępny w dobrych sklepach zoologicznych, także online.
Sierść buldoga francuskiego jest łatwa do pielęgnacji. Kąpie się psa tylko w przypadku dużych zabrudzeń, np. gdy się ubrudzi w nieczystościach. Do kąpieli stosuje się tylko szampony przeznaczone specjalnie dla psów. Szampony dla ludzi mogą zaburzać pH skóry psa i prowadzić do jej nadmiernego wysuszenia. Co kilka dni należy również czyścić uszy buldoga.
Każdy buldog źle znosi wysokie temperatury, dlatego latem powinien unikać długotrwałego przebywania na słońcu i mieć stały dostęp do wody. Na spacery najlepiej wychodzić wcześnie rano i wieczorem, a w ciągu dnia tylko na krótkie wyjścia. Zarówno młody, jak i dorosły buldog francuski nie potrzebuje dużo ruchu.
Planując hodowlę buldoga francuskiego, warto mieć na uwadze, że suki tej rasy nie rodzą naturalnie. Jest to rasa z dużymi głowami, co oznacza, że głowa szczenięcia jest zbyt duża w porównaniu do miednicy suki, co uniemożliwia mu samodzielne wyjście. Ciążę u buldogów francuskich rozwiązuje weterynarz przez cesarskie cięcie. Z tego powodu nie zaleca się, aby suka miała więcej niż dwa mioty w życiu. Wielu hodowców decyduje się na sterylizację po drugiej "cesarce" dla dobra jej zdrowia.
Wybór buldoga francuskiego: na co uważać?
Wybierając się na zakup szczeniaka buldoga francuskiego, nie należy kierować się wyłącznie ceną, a przed dokonaniem zakupu dokładnie zweryfikować hodowlę. Rzetelny hodowca tej wyjątkowej rasy zawsze zdecyduje się na parowanie, które minimalizuje ryzyko pojawienia się wymienionych wcześniej problemów. Szczególną ostrożność należy zachować wobec pseudohodowli, które oferują tanie szczeniaki. Może się bowiem okazać, że po pewnym czasie wizyty u weterynarza i leki będą kosztować więcej, niż kosztowałby zdrowy szczeniak z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce, a ta „korzystna” cena wcale nie jest korzystna. Cena w tym przypadku powinna być drugorzędną kwestią.
Jednakże, nawet zdrowy, prawidłowo rozwijający się szczeniak buldoga francuskiego powinien od czasu do czasu odwiedzać gabinet weterynaryjny. Konieczne są coroczne szczepienia, obowiązkowe przeciwko wściekliźnie i zdecydowanie zalecane przeciwko innym chorobom zakaźnym. Szczepienie mały buldog francuski otrzymuje w trzech etapach, a następnie po roku dawkę przypominającą, po czym szczepi się go co dwa lata. Przed podaniem szczepionki zawsze należy psa odrobaczyć. Szczeniak powinien być odrobaczany częściej ze względu na pełen cykl szczepień ochronnych. Dotyczy to zresztą wszystkich ras, bez względu na to, czy jest to buldog francuski, pitbull, terier czy kundel.
Warto umówić się z weterynarzem na okresowe badanie krwi (OB., morfologia) i moczu, zwłaszcza zalecane u suki przed planowanym kryciem. Psy buldogi, a szczególnie reproduktory, powinny regularnie mieć sprawdzany stan prącia, a w przypadku zaobserwowania nieprawidłowości (np. wycieku) należy zgłosić się z psem do weterynarza.
Żywienie i pielęgnacja buldoga francuskiego
Odpowiedzialny hodowca, oddając szczeniaka nowemu opiekunowi, przekazuje także zestaw startowy, w którym znajduje się pokarm, którym mały buldog francuski był karmiony. Oczywiście nie ma konieczności stosowania tej samej karmy „na zawsze”, można ją zmienić lub przejść na dietę naturalną. Jednak nie powinno się tego robić zbyt szybko, ponieważ może to spowodować problemy żołądkowe. Dlatego właśnie karma znajduje się w zestawie startowym. Należy ją podać jako pierwsze posiłki w domu w takiej formie, w jakiej szczeniak ją otrzymywał u hodowcy. Od drugiego dnia można stopniowo zacząć mieszać karmę z zestawu startowego z karmą, którą planujemy karmić psa (oczywiście nadal w wersji dla szczeniąt), lub podawać na przemian posiłki z karmy „startowej” i posiłki naturalne, składające się z mięsa, gotowanych warzyw, zwłaszcza marchwi, oraz gotowanego ryżu lub makaronu, z dodatkiem witamin i fosforanu wapnia.
To nie jest typowy „pies francuski” i zazwyczaj je łapczywie, dlatego początkowo karmę trzeba namaczać. Porcję zalewa się letnią (nie gorącą!) przegotowaną wodą w takiej ilości, aby karma była namoczona, ale granulki zachowały swój kształt i nie powstała papka. Ważne: karmiąc gotową karmą nie dodajemy suplementów, gdyż karmy są zbilansowane pod względem składników odżywczych, witamin i minerałów. Nie łączymy też karmy z jedzeniem naturalnym. Można buldogi francuskie stale karmić na przemian i podawać karmę oraz naturalne jedzenie osobno.
Młody szczeniak buldoga francuskiego dostaje cztery posiłki dziennie, starszy – trzy. Od około 7. miesiąca życia można podawać dwa posiłki – rano i wieczorem. Dorosły pies może jeść raz dziennie, choć istnieją zwolennicy dzielenia codziennej porcji na dwie części przez całe życie psa. Odpowiednia karma dla buldoga francuskiego to karma dla małych ras, z drobnymi granulkami. Trzeba przestrzegać dawkowania podanego na opakowaniu, ponieważ niewielkie zapotrzebowanie na ruch powoduje, że nasz „bulldog” może zbytnio przytyć.
Pies rasy buldog francuski (tak jak wszystkie psy rasowe i nierasowe) nie powinien dostawać „ludzkiego” jedzenia z przyprawami, zwłaszcza resztek ze stołu, wędlin, żółtego sera, kości – szczególnie drobiowych, warzyw cebulowych i słodyczy. Nie powinny ich dostawać ani szczeniak, ani dorosły pies. Zwłaszcza czekolada i słodycze z ksylitolem są dla psów groźne, mogą nieodwracalnie uszkodzić wątrobę i doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia.
Buldożek francuski: idealny towarzysz dla każdego
Francuski buldog jest idealny dla rodzin z dziećmi, osób starszych oraz osób samotnych. Może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu. Nie powinien jednak wchodzić po schodach ze względu na delikatny kręgosłup – lepiej go nosić. To doskonała rasa dla tych, którzy nie lubią aktywności fizycznej – żaden buldog jej nie potrzebuje.
Jeśli planujesz założyć własną hodowlę, trzeba pamiętać, że psy rasowe muszą przejść kwalifikację hodowlaną. Muszą zdobyć odpowiednie oceny na wystawach, a w niektórych rasach są dodatkowe wymagania (np. testy psychiczne). Nie dotyczą one buldoga francuskiego, ale udział w wystawach jest konieczny do zdobycia minimum trzech ocen kwalifikujących. Szczegółowe informacje można uzyskać w lokalnym oddziale Związku Kynologicznego w Polsce. Nie ma rejonizacji, ale lepiej wybrać najbliższy oddział, gdyż później trzeba będzie przeprowadzać przeglądy miotów.
Na koniec warto przypomnieć, żeby nie kupować szczenięcia buldoga przypadkowo, np. z portalu aukcyjnego. Lepiej zadzwonić do dowolnego oddziału Związku Kynologicznego w Polsce i zapytać o renomowane hodowle tej rasy. Pamiętajmy, że kupno szczeniaka z rodowodem nie zobowiązuje właściciela do udziału w wystawach, można mieć psa tylko do kochania, ale z gwarancją jego pochodzenia na wiele pokoleń wstecz i zmniejszonym ryzykiem wystąpienia chorób typowych dla rasy.