Psy komunikują się z nami na różne sposoby. Biegają, kładą się, skaczą, piszczą, a przede wszystkim szczekają. O ile ich zachowanie jesteśmy w stanie jakoś rozszyfrować, o tyle szczekanie jest trudniejsze do zrozumienia. Jednak behawiorystom udało się zdekodować psi język. Chcesz wiedzieć, co twój pies do ciebie mówi? Wystarczy go posłuchać!
Niektóre psy są bardziej hałaśliwe z natury. Zawsze mają coś do powiedzenia, a kiedy tylko usłyszą jakiś szmer za drzwiami, alarmują cały blok. Inne natomiast uwielbiają próbować swoich sił w psim śpiewie, popiskują i wyją, chociaż właściciele już mają dość tej kociej…, wróć - psiej muzyki.
Aby udało się oduczyć psa szczekania, warto dokładnie wsłuchać się w dźwięki, jakie wydaje pupil. Psy mają duże zdolności wokalne. Szczekają wysokim albo niskim głosem, jazgotliwie i szybko, albo nisko i powoli. Czasami wydają z siebie pojedyncze dźwięki, czasami serię jak z karabinu maszynowego. Każdy z tych dźwięków ma swoje znaczenie.
Serie kilku szczeknięć oddzielone krótkimi pauzami służą do zwrócenia uwagi człowieka, że dzieje się coś ważnego.
Pojedyncze szczeknięcia niskim głosem, często poprzedzone powarkiwaniem, są ostrzeżeniem dla intruza. W ten sposób pies może dawać znać, że nie życzy sobie, by się do niego zbliżać lub ruszać jego przedmioty. Na ten dźwięk szczególnie trzeba uczulić dzieci.
Szybkie, krótkie szczeknięcia, które przechodzą w skowyt, to alarm ostrzegający przed kimś obcym. Ten dźwięk często możemy zaobserwować na spacerach.
Pojedyncze szczeknięcia pomieszane z wyciem i skowytaniem to sygnał, że pies jest sam i bardzo źle znosi samotność.
Niektóre psy szczekają więcej niż inne
Niektóre pieski są spokojne i mało szczekają. Siedzą jak mysz pod miotłą, a dźwięki wydają z siebie tylko, jeśli mają coś naprawdę ciekawego do przekazania. Inne natomiast mogłyby szczekać cały dzień. Na wszystko i wszystkich. Z radości, z frustracji, ostrzegawczo, czasami po prostu tak sobie, by zwrócić na siebie uwagę.
Jest to oczywiście kwestia osobowości, ale przede wszystkim rasy. Warto wiedzieć, że niektóre rasy psów były selekcjonowane pod kątem właśnie szczekania. Hałaśliwość była dawniej traktowana jako zaleta. W czasach, gdy psy miały pełnić role obrończe lub były wykorzystywane na polowaniach, głośne szczekanie i ujadanie było ważną cechą.
Do najbardziej chętnych do szczekania psów należą teriery, psy gończe, szpice i niektóre owczarki. Szczekanie było ważne dla wszystkich ras psów pasterskich i łowczych. Te rasy są nie tylko bardziej hałaśliwe, lecz także bardziej czujne. Przez to nie tylko głośniej, ale i wcześniej reagują na każdy bodziec, który wyprowadzi je z równowagi.
Niektóre psy, jak teriery, są z natury bardziej hałaśliwe niż inne, fot. KA
Kiedy pies szczeka zbyt dużo
Problem nadmiernego szczekania można rozwiązać, ale trwa to dość długo, wymaga konsekwencji i treningu. Na pobudliwość naszego psa wpływa genetyka i osobowość, ale także socjalizacja. Dużo szczekające psy zazwyczaj nie są w stanie poradzić sobie z emocjami. Wyjąc i hałasując, po prostu pozbywają się nadmiaru energii, lęku, strachu czy podekscytowania.
Prawidłowa socjalizacja to podstawa, jeśli chcemy wychować stabilnego, spokojnego pupila. Ale nie ma nic straconego i wszystko da się odwrócić. Trzeba tylko pracować u podstaw problemu. Jeśli pies szczeka, kiedy ktoś wchodzi na jego terytorium, warto pomyśleć o zajęciach i ćwiczeniach, które poradzą sobie z bronieniem i walką o zasoby.
Jeśli pies czuje się zagrożony, boi się obcych psów czy ludzi, tworzenie mu okazji do przebywania z nimi, najpierw z daleka, stopniowo trochę bliżej, także może pomóc. Natomiast jeśli pies szczeka, kiedy zostaje sam, skuteczny okazuje się trening przy lęku separacyjnym. Dlatego tak ważne jest, by zrozumieć, gdzie leży przyczyna problemu. Zrozumieć, co pies chce nam powiedzieć.
