Pilobezoary. Niebezpieczne zjawisko, które może doprowadzić do śmierci kota

Koty potrafią samodzielnie dbać o swoją higienę, bez potrzeby naszej interwencji. Ich codzienne mycie to coś więcej niż tylko kwestia czystości – to cały rytuał, który pochłania sporo ich czasu. Wykorzystują do tego swój szorstki język, który działa jak naturalna szczotka. Przesuwając nim po sierści, kot zbiera brud, kurz i martwe włosy, dzięki czemu futro pozostaje w idealnym stanie. To właśnie dlatego koty często myją się zaraz po jedzeniu – to ich sposób na usunięcie resztek jedzenia, ale także przygotowanie się do drzemki.

Mycie to jednak nie tylko usuwanie brudu. Ma ono także inne, mniej oczywiste funkcje. Kiedy kot się myje, rozprowadza ślinę po swojej sierści, co pomaga mu regulować temperaturę ciała. W upalne dni to szczególnie ważne, bo dzięki temu mogą się schłodzić. Mycie pełni też funkcję psychologiczną – to dla kota sposób na uspokojenie się po stresujących wydarzeniach. Można więc powiedzieć, że mycie pomaga kotom nie tylko dbać o czystość, ale też o ich spokój wewnętrzny.

Ciekawostką jest to, że koty nie myją tylko siebie. Gdy mają z kimś szczególnie bliską relację – na przykład z innym kotem – mogą również wzajemnie się myć. To nie tylko forma dbania o higienę, ale też sposób na budowanie więzi. Taki rytuał lizania się nawzajem jest dowodem na to, jak ważne są dla nich relacje społeczne. Dla nas, opiekunów, istotne jest zrozumienie, że codzienne mycie jest dla kota czymś naturalnym i niezbędnym. Najczęściej nie ma potrzeby, byśmy ingerowali w ten proces, chyba że z jakiegoś powodu kot nie jest w stanie sam o siebie zadbać.

Pilobezoary u kotów powstają przede wszystkim w wyniku codziennego procesu pielęgnacji sierści, który jest naturalnym zachowaniem tych zwierząt. Koty, dbając o swoją higienę, regularnie liżą swoje futro, aby usunąć martwe włosy, kurz i inne zanieczyszczenia. Podczas tego procesu wiele włosów jest mimowolnie połykanych. Włosy te, ze względu na swoją strukturę i trudności w trawieniu, mogą gromadzić się w żołądku.

Gdy włosy trafią do żołądka, normalnie powinny przechodzić przez przewód pokarmowy i być wydalane razem z kałem. Jednak u niektórych kotów, zwłaszcza tych o dłuższej sierści lub z tendencją do częstszego wylizywania się, ilość połykanych włosów może być znacznie większa. W takim przypadku włosy mogą nie przechodzić przez układ trawienny w pełni i zaczynają zbierać się w żołądku. Te zebrane włosy mogą z czasem ulegać zlepieniu, tworząc gęste masy, które stopniowo rosną, tworząc pilobezoary.

Struktura włosów, które są trudne do rozkładu przez enzymy trawienne, sprzyja ich zlepianiu się w kłęby. Proces ten jest szczególnie intensywny u kotów, które mają gęste, długie futro lub u tych, które mają tendencję do nadmiernego wylizywania się, na przykład z powodu stresu czy alergii. Włosy, które pozostają w żołądku, mogą stopniowo tworzyć większe skupiska, co w dłuższym czasie prowadzi do powstania pilobezoaru – zwartej, często kulistej masy włosów.

Zakłaczenie u kotów może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, choć początkowo objawy mogą być trudne do zauważenia. Na początku kot może nie wykazywać żadnych widocznych oznak problemów, a sporadyczne wymioty lub próby wymiotów mogą zostać łatwo przeoczone. W miarę jak kłaczki włosów gromadzą się w przewodzie pokarmowym, zaczynają pojawiać się bardziej wyraźne objawy, takie jak przewlekłe zaparcia. Kot może często odwiedzać kuwetę, napinać się, próbując oddać stolec, jednak bezskutecznie. Czasami, w wyniku silnego parcia, może wystąpić biegunka, która może wprowadzić opiekuna w błąd, sugerując problemy z jelitami inne niż zakłaczenie.

Kiedy kłaczki włosów zatrzymują się w jelicie grubym, kot zaczyna odczuwać bolesność podczas korzystania z kuwety, co sprawia, że proces ten staje się dla niego nieprzyjemny. W odpowiedzi na ból i dyskomfort, koty mogą zacząć unikać kuwety, szukając innych miejsc do załatwiania swoich potrzeb, co może prowadzić do dodatkowego stresu i frustracji zarówno u zwierzęcia, jak i jego opiekuna. Stres dodatkowo pogarsza stan zdrowia kota, potęgując problemy trawienne i nasilając objawy zakłaczenia. W skrajnych przypadkach może dojść do zaburzeń oddawania moczu, co jest dodatkowym sygnałem, że problem jest poważny.

Brak apetytu, który często towarzyszy zakłaczeniu, może prowadzić do odwodnienia i poważnych zaburzeń funkcjonowania narządów wewnętrznych, takich jak wątroba, która zaczyna źle funkcjonować już po jednej dobie głodówki. W zaawansowanych przypadkach zakłaczenie może prowadzić do zapalenia jelit, powikłanego przez infekcje bakteryjne, a nawet do martwicy jelit czy ich perforacji. Z tego powodu niezwykle istotne jest szybkie reagowanie na pierwsze symptomy, takie jak spadek apetytu czy trudności w korzystaniu z kuwety, i niezwłoczne zgłoszenie się do lekarza weterynarii. Wczesna interwencja może zapobiec poważnym konsekwencjom zdrowotnym.

Regularna pielęgnacja sierści kota jest kluczowa w zapobieganiu powstawania pilobezoarów. Systematyczne wyczesywanie kota znacząco zmniejsza ilość połykanych przez niego włosów, co pomaga ograniczyć ryzyko zakłaczenia. Dodatkowo, warto pamiętać, że dieta odgrywa istotną rolę w kondycji okrywy włosowej. Zapewnienie kotu pełnowartościowej karmy, bogatej w niezbędne aminokwasy, witaminy i minerały, wspiera zdrowie sierści i ogranicza jej wypadanie.

W codziennej profilaktyce można również uwzględnić podawanie kotu trawy. Skubanie trawy pomaga kotu naturalnie pozbywać się włosów zalegających w przewodzie pokarmowym, co dodatkowo minimalizuje ryzyko powstawania kłaczków. W sklepach zoologicznych dostępne są mieszanki traw, które można łatwo wysiać w domu, tworząc dla kota naturalne wsparcie w codziennej higienie.

Dbanie o kota poprzez odpowiednią pielęgnację sierści, zbilansowaną dietę i obserwowanie jego zachowań to kluczowe elementy zapobiegania powstawaniu kłaczków. Regularne czesanie, właściwe żywienie oraz wprowadzenie trawy do diety mogą znacząco wpłynąć na zdrowie i dobre samopoczucie kota. Jeśli pojawi się podejrzenie, że kot ma problem z kłaczkami, niezwłoczna konsultacja z lekarzem weterynarii jest niezbędna, aby określić najlepsze postępowanie i zapobiec poważniejszym problemom zdrowotnym.