Czy zastanawialiście się kiedyś, obserwując, jak szybko znika jedzenie z miski waszego psa, czy on również odczuwa smaki tak jak my? Czy potrafi się nimi cieszyć, czy smak ma dla niego znaczenie? Spróbujemy zgłębić tajemnice psiego zmysłu smaku.
Psy, podobnie jak ludzie, posiadają zmysł smaku, który umożliwia im odbieranie różnych smaków za pomocą receptorów smakowych. Te komórki smakowe znajdują się głównie w kubkach smakowych na psim języku, ale też na podniebieniu oraz w tylnej części jamy ustnej. Smaki są pobudzane przez substancje chemiczne zawarte w pożywieniu, które muszą najpierw zostać rozpuszczone w ślinie.
Pies dysponuje specjalnie przystosowanymi gruczołami ślinowymi, które produkują dwa rodzaje śliny: gęstą do przetwarzania pokarmu mięsnego i wodnistą, która pomaga rozmiękczać pokarm roślinny. Dzięki temu mechanizmowi, nasz czworonożny przyjaciel może efektywnie konsumować różnorodne typy jedzenia.
Chociaż psy mają kubki smakowe, ich liczba jest znacznie mniejsza niż u ludzi – psy mają ich około 1700, podczas gdy człowiek aż 9000. To sprawia, że zmysł smaku u psów jest znacznie słabszy. Mimo to, nie przywiązują one dużej wagi do smaku, często pochłaniając jedzenie bez delektowania się nim, co jest także uwarunkowane genetycznie.
Pieski szybko zjadają pokarm, który zdobyły, gdyż instynktownie wiedzą, że zdobyty pokarm jest bezpieczny i nie muszą go dzielić z konkurencją. Warto również pamiętać, że zmysł smaku u psów jest ściśle powiązany ze zmysłem węchu, który u nich jest nawet 100 000 razy czulszy niż u człowieka. Intensywny, czasem nawet nieprzyjemny zapach potrawy, może skłonić psa do zjedzenia danego posiłku, gdyż intensywność zapachowa wzmacnia odczucie smaku i zwiększa chęć jedzenia.
Czy u psów smak i węch są powiązane ze sobą?
Dla ludzi korelacja między zapachem a smakiem potrawy jest bardzo istotna. Często, jeśli zapach jedzenia jest dla nas nieprzyjemny, możemy się spodziewać, że również jego smak nie spełni naszych oczekiwań. Aromat potrawy ma zatem duże znaczenie w naszym odbiorze smaku.
W przypadku psów sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Nasi czworonożni przyjaciele są przyciągani przez intensywne, wyraziste zapachy, które działają stymulująco na ich kubki smakowe. Dla nich, mocny zapach jest często zachętą do skosztowania jedzenia, bez względu na jego charakter.
Zapach potrawy nie stanowi dla psów wytycznej decydującej o tym, czy jedzenie zostanie przez nie zaakceptowane czy odrzucone. Nawet jeśli zapach nie należy do najprzyjemniejszych, nie wpłynie to na decyzję psa o zrezygnowaniu z potrawy. To pokazuje, jak różne mogą być preferencje smakowe u ludzi i psów.
Jakie smaki odczuwa pies?
Psie kubki smakowe są wyjątkowo czułe i potrafią odbierać smaki takie jak słodki, słony, kwaśny oraz gorzki. Ponadto, psy posiadają specjalne receptory smakowe wrażliwe na smak mięsa, a zwłaszcza tłuszczu mięsnego oraz wody, co tłumaczy ich upodobanie do spożywania mięsnych pokarmów. Interesującym zjawiskiem jest również zdolność psów do odczuwania smaku wody, co dla ludzi jest trudne do wyobrażenia, ponieważ dla nas woda smakuje neutralnie. Psy jednak, dzięki specjalizowanym kubkom smakowym na czubku języka, mogą czerpać przyjemność z picia wody, szczególnie po zjedzeniu słodkiego lub słonego posiłku.
Psy, podobnie jak ludzie, mają również skłonności do słodkich smaków. Receptory wrażliwe na „słodycz” reagują na związki chemiczne zwane furanami, które obecne są w owocach. To ewolucyjnie uwarunkowane zainteresowanie owocami służyło psowatym do urozmaicania diety o energetyczne i bogate w witaminy składniki.
Podając naszym czworonożnym przyjaciołom owoce, musimy pamiętać o ich bezpieczeństwie – rodzynki czy winogrona są dla psów trujące, a niektóre owoce pestkowe mogą im szkodzić. Owoce podawane w umiarkowanych ilościach mogą jednak stanowić cenną suplementację mięsnej diety psa i zadowolić ich kubki smakowe, wzbogacając ich codzienne menu o nowe doznania.
Smak słony jest przez psy słabo wyczuwalny, a ich zapotrzebowanie na sód jest niskie, co oznacza, że nie ma potrzeby dosalania ich potraw. Mięso, będące podstawą diety psów, dostarcza wystarczającej ilości sodu. Dodatkowe solenie posiłków może być niebezpieczne dla psów, prowadząc do uszkodzeń nerek, wątroby, żołądka, a także problemów kardiologicznych. Dlatego ważne jest, aby unikać podawania psom naszych doprawionych potraw czy resztek z obiadu, chociaż sporadyczne podanie zdrowemu psu kawałka szynki, żółtego sera czy parówki zazwyczaj nie przyniesie szkody.
Psy generalnie nie przepadają za smakami kwaśnymi oraz gorzkimi. Smak gorzki, który chronił psy oraz inne ssaki przed spożyciem trujących substancji, jest wykorzystywany w produkcji sprayów i innych preparatów mających na celu zniechęcenie zwierząt do obgryzania mebli i przedmiotów domowych. Jednak skuteczność tych preparatów jest kwestionowana, ponieważ receptory smaku gorzkiego umieszczone są na końcu języka, co oznacza, że szczeniak może zdążyć uszkodzić mebel, zanim zareaguje na zniechęcający smak. Ponadto, stosowanie tych środków może budzić kontrowersje ze względów zdrowotnych i behawioralnych.
Jakie smaki lubia psy?, fot. chendongshan
Jak zmienia się smak u psa z biegiem lat?
Preferencje smakowe psa zaczynają kształtować się jeszcze przed jego narodzinami, a znaczący wpływ na nie ma dieta matki. Już w łonie matki, szczenięta zaczynają adaptować się do przyszłych smaków, które będą im znane. Po urodzeniu proces ten kontynuowany jest przez spożywanie mleka matki, co dodatkowo umacnia wykształcone już upodobania.
W trakcie życia psa, smaki, które poznawał w młodości, często wywołują u niego poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Niemniej jednak, zdolność do odbierania smaków zmienia się z wiekiem. Receptory smakowe z czasem tracą na wrażliwości, co jest naturalnym procesem starzenia się organizmu. Regeneracja kubków smakowych staje się mniej efektywna, co prowadzi do obniżenia wrażliwości na smaki w późniejszych latach życia psa.
Brak apetytu u starszych psów często można przypisać właśnie do zmniejszenia się wrażliwości smakowej, a nie zawsze musi być związane z poważnymi chorobami. Jeśli zauważysz, że twój starszy pies coraz mniej chętnie spożywa swoje posiłki, warto skonsultować się z weterynarzem. Czasem odpowiednia suplementacja może pomóc zaradzić temu problemowi, poprawiając jakość życia naszego czworonożnego przyjaciela.
