Czy człowiek może poznać siebie lepiej, badając papugi? Naukowcy twierdzą, że tak
Zdolność do porozumiewania się za pomocą mowy dla prawie każdego człowieka jest rzeczą oczywistą. Istnieją jednak choroby, które zaburzają lub całkowicie odbierają tę umiejętność. Badania przeprowadzone na papugach być może pomogą w opracowaniu nowych metod radzenia sobie z tym problemem.
Z tego artykułu dowiesz się:
Gadające papugi
Filmiki z gadającymi papugami są powszechnie dostępne w internecie. Małe i duże ptaki zaskakują widzów zdolnościami do naśladowania słów wypowiadanych w różnych językach. Za najzdolniejsze w tej dziedzinie uchodzą m.in. żako, amazonki oraz ary. Więcej na temat tej ostatniej przeczytasz tu.
Niedawno pod lupę naukowców trafiły dobrze wszystkim znane papużki faliste. Badacze odkryli, że części ich mózgów odpowiedzialne za produkcję konkretnych dźwięków bardzo przypominają ich ludzkie odpowiedniki. Aby się dowiedzieć, w jaki sposób ten mechanizm działa, badacze wszczepili do mózgów ptaków specjalne elektrody.
Nadzieja dla chorych
Na podstawie poczynionych tym sposobem obserwacji ustalono, że w mózgach papużek falistych konkretne neurony odpowiadają za dany typ dźwięku. Jak podaje czasopismo “Popular Science” podobnie jest w przypadku ludzi. Wyspecjalizowane szlaki neuronowe powodują skurcze konkretnych mięśni ust i języka, dzięki którym powstają spółgłoski i samogłoski.
Śledząc aktywność mózgu, sztuczna inteligencja była w stanie ustalić słowo, które usiłowała wypowiedzieć osoba cierpiąca z powodu afazji. Wyniki badań na papużkach falistych mogą się więc przyczynić do stworzenia w przyszłości nowych metod leczenia pacjentów z zaburzeniami mowy powstałymi np. w wyniku choroby Parkinsona.
Wymagający pupil
Papużki faliste w naturze żyją w Australii. Próbowano przenieść je stamtąd do innych krajów, ale przedsięwzięcie to udało się jedynie na Florydzie. Mają około 20 cm długości i osiągają wagę do 60 g. Żyją w stadach, żywią się ziarnem. Są najbardziej aktywne we wczesnych godzinach porannych.
Do Europy pierwsze osobniki trafiły w 1840 r. Mimo że są uznawane za łatwe w utrzymaniu, w rzeczywistości wymagają od opiekuna sporego zaangażowania. Potrafią być uciążliwe: dużo wokalizują, brudzą. Nie mogą być trzymane pojedynczo, gdyż jest to wbrew ich naturze i może powodować zaburzenia behawioralne. Jeśli jesteś zainteresowany kupnem takiej papugi, przeczytaj ten artykuł.
